‘Ik zou niets anders willen’ je van die vaste rituelen. Op zaterdag moest de boel aan kant, stoepenvegen en de boel opruimen. Op een boerderij was altijd van alles te doen en als we vrij waren van school, dan moest er thuis worden meegeholpen. Daarna gingen we in bad. Eén voor één in een teil, zo ging dat toen.” Dan lachend: “Jammer dat daar geen foto van gemaakt is, dan had ik nu mooi op de middenpagina kunnen staan met een nietje in mijn buik!” nu: In 2006 wordt de boerderij verbouwd en komt Willeke weer ‘thuis’ wonen. Samen met man Geert en de kinderen Jules en Sophie geniet ze nog altijd van het weidse uitzicht en de lucht. “Ik zou ook niets anders willen, hier heb ik de vrijheid en alle ruimte.” Sinds oktober is er ook weer een hond op de boerderij. Dochter Sophie is dolgelukkig met haar Boomer-hond met de naam Boemer. Vader Wim en moeder Sientje, inmiddels 89 en 86, wonen nog altijd in het voorhuis. “Zij hebben altijd voor mij gezorgd, en nu zorgen wij voor hen. Mantelzorg heet dat tegenwoordig. En dan is het toch wel gemakkelijk dat we zo dichtbij wonen.” d’n HaDeejer | 17
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=