d’n HaDeejer | 27 A: Berry, het leiden van een blad als D’n HaDeejer is een monsterklus. Waarom heb je eigenlijk ja gezegd op de vraag om dit op je te nemen? B: “Nou ik ben niet over een nacht ijs gegaan toen ik benaderd werd. Ik zie ook wel dat het veel tijd van je vraagt en ik wil niet iedere dag van huis zijn. Maar ja, D’n HaDeejer, dat is toch wel een interessant blad. Eigenlijk vond ik het wel een eer dat jullie aan mij dachten. Doorslaggevend was voor mij de prettige sfeer waarin gewerkt wordt. En dat al tien jaar lang begrijp ik!” Proefnummer B: “Hoe ben jij er destijds bij betrokken geraakt?” A: “In juni 2004 is d’n HaDeejer begonnen met een proefnummer. Dit was vooral ook voor de adverteerders. In de aanloop daar naar toe ben ik gevraagd door Lobke van Aar. Ik was destijds redacteur bij Omroep Brabant, dus had wel affiniteit met journalistiek. Ik had echter weinig met ‘het durpse’. Ik kwam terecht in een hele leuke club van mensen, jong en oud, echt heel divers. De hele planning, echt alles rondom d’n HaDeejer was geregeld, zo ontdekte ik. Behalve de invulling van de redactie. Toen ik dit opmerkte, kreeg ik direct de vraag terug: ‘Zou jij dit willen doen?’ Tja, en nu zijn we tien jaar verder en ben ik een spin in het web geworden. Leuk, maar ook ontzettend tijdrovend en regelmatig zit ik tot na twaalven nog te werken. Wat vind jij eigenlijk van D’n HaDeejer?” B: “Het is meer dan een lokaal krantje. Ik vind het kwalitatief goed, het leest makkelijk weg en is toegankelijk geschreven met veel variatie aan onderwerpen. Je gaat er echt voor zitten en ‘hij’ gaat hier het hele huis rond. Waar ben jij het meest trots op?” A:”Daar hoef ik niet lang over na te denken: het 100e nummer! Dit was een geweldige mega-klus, waar we maanden mee bezig zijn geweest. We wilden een beeld geven van acht jaar D’n HaDeejer. De totstandkoming van dit blad gaat niet vanzelf. De medewerkers zijn allemaal vrijwilligers. Dat je met die gevarieerde groep mensen iets op de markt hebt gezet dat direct een succes was en nóg is, daar ben ik wel trots op. En ook op de mooie, menselijke verhalen die ik zelf in de loop der jaren geschreven heb. Maar genoeg veren, er zullen vast ook zaken zijn die jij wilt gaan veranderen?” B: “Nee niet veel. De lezer zal echt niet gaan merken dat er een andere hoofdredacteur is. Bij sommige rubrieken vraag ik me wel eens of hoe lang ze nog houdbaar zijn. En misschien dat het soms wel wat pittiger mag. Over bepaalde onderwerpen waar voor- en tegenstanders van zijn en die dan aan het woord laten. Een beetje ‘strijd’ mag in mijn ogen wel.” Waardevol A: “En welke verhalen las je zelf graag?” B: “Interviews met mensen. Vooral ouderen hebben vaak prachtige verhalen te vertellen. Misschien zouden we die wat vaker op moeten zoeken. Maar ook de jeugd. Ik durf te zeggen dat kinderen het waardevol vinden zichzelf of iets dat hen interesseert op papier terug te zien. Het is meer tastbaar dan het internet. Dus wat mij betreft is dat ook een groep die ik zeker wil bereiken. Wat is volgens jou overigens de grootste ‘gemiste kans’ die de afgelopen tien jaar niet gepubliceerd is?” Na enig nadenken, omdat ze deze vraag niet verwacht had, zegt Annemieke: “In zijn artikelen durft Bart van Schijndel altijd wel stelling te nemen. Dit levert zowel positieve als negatieve reacties op onder de lezers. Als hoofdredacteur spreekt het mij wel aan om iets spraakmakends te publiceren. De rest van de redactie is daar soms wat terughoudender in. Mooi voorbeeld hiervan is het artikel over het lopende CPO-project. Bart haalde in zijn stuk uit naar enkele omwonenden van dit CPO-project, die voor de nodige vertraging zorgden. Er werd vervolgens flink gediscussieerd of dit artikel ‘acceptabel en toelaatbaar was’ voor D’n HaDeejer. Dat ging zo ver dat ik er op een gegeven moment helemaal klaar mee was en zelfs aan stoppen dacht. Uiteindelijk hebben we samen om tafel gezeten en heeft er een goed gesprek plaatsgevonden. We hebben consensus bereikt en het oorspronkelijke artikel is niet geplaatst. Ik persoonlijk vind nog steeds dat D’n HaDeejer onder mijn leiding soms wat pittiger had gemogen.” Afscheid B: “Waarom stop je eigenlijk?” A: “Ik merkte dat ik op routine ging werken, ik zag geen uitdaging meer. Het is mooi geweest. Na tien jaar is het niet verkeerd als er een frisse wind gaat waaien en ik kijk vooral uit naar een ‘deadlineloos’ bestaan. Maar het was geen makkelijke beslissing. Zeker met de overige redactieleden heb ik een goede band. We vergaderen iedere twee weken, maal tien jaar, tel maar uit!” B: “Ben je niet bang in het beroemde zwarte gat te vallen na je afscheid?” A: “Oh nee, dat gaat niet gebeuren. Een half jaar geleden heb ik mijn moment om te stoppen al bekend gemaakt. Dan weten mensen je te vinden en krijg je genoeg verzoeken. Ik ga er eens rustig over nadenken wat ik ga doen met mijn vrije tijd, hoewel… ik ben alweer betrokken bij enkele projecten. Als ik ergens enthousiast voor raak, ga ik er weer voor de volle honderd procent voor. Aard van het beestje.” Berry van de Wetering is geboren op 9 april 1975 in Veghel. Hij groeide op in HaDee, woonde in Oss en Uden en sinds 2007 is hij weer terug in HaDee. Hij volgde de Pabo en werd in 1997 onderwijzer aan de Wegwijzer, later ‘t Palet. Sinds 2011 is hij directeur op een basisschool in Boekel. Berry is getrouwd met Maaike, ze hebben twee dochters, Sarah (8) en Fleur (10). In zijn vrije tijd zaalvoetbalt hij, fietst hij graag (‘bij mooi weer’) en schrijft hij. Berry is onder meer auteur van twee kinderboeken. BERRY: “Het is meer dan een lokaal krantje. Ik vind het kwalitatief goed, het leest makkelijk weg en is toegankelijk geschreven met veel variatie aan onderwerpen” De nieuwe redactie van D’n HaDeejer, niet op de foto René Kuijs
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=