d’n HaDeejer | 51 cHauFFeur “De treinreis naar Ermelo was al een hele onderneming voor me. Ik wist in Den Bosch niet eens waar ik een kaartje moest kopen. Het contact met collega’s verliep vlot. Daar ben ik wel gemakkelijk in. Tijdens oefeningen wist ik ook meteen aan wie ik wat had. En aan wie niet. Mensen die steeds maar klagen en verzaken, daar kan ik niets mee. Ik ben een perfectionist, het moet goed zijn. Tijdens de opleiding proberen je meerderen je op de kast te krijgen. Ik ben van nature erg rustig, dat lukte dus mooi niet.” Tijdens de opleiding schakelt hij al snel over van autotechniek naar chauffeur. Op de vrachtauto, een trekker oplegger combinatie. “Op een gegeven moment moest ik me bij de kapitein melden. Afghanistan werd het dus. Ik vond het geweldig. Een uitzending, daar deed ik het toch voor. Het echte werk meemaken. Om in sporttermen te spreken, niet alleen maar trainen, ook wedstrijden spelen. Mijn moeder maakte zich niet echt druk over mijn uitzending, dat rustige heb ik van haar. Mijn zus wel wat meer. Ik heb voor ik vertrok nog wel een ‘afscheidsfeestje’ gegeven.” berMboMMen Kabul is de eerste stop. Daarna via Kandahar naar Tarin Kowt, provincie Uruzgan, Kamp Holland. Augustus 2006 is het, en raketten worden afgevuurd door de Taliban. Korporaal Van Langen en zijn kompanen moeten dekking zoeken. “In Tarin Kowt was nog niets. Alles moest nog opgebouwd worden. Bij luchtaanvallen gingen we tegen een zandhelling staan, daar was het nog het meest veilig. Om het thuisfront niet te veel te verontrusten werd tegen de media gezegd dat we in gepantserde containers verbleven. In werkelijkheid sliepen we in tenten. Als we in konvooi reden, moesten we altijd op onze hoede zijn voor bermbommen en Talibanstrijders die met een auto vol explosieven op je in rijden. Gelukkig heb ik dat met onze compagnie niet mee gemaakt.” plicHt Hugo kan niet tegen onrecht. Zijn mening over uitzendingen is tweeledig. “Bevolkingsgroepen die al jaren in strijd leven met elkaar, dat los je niet zomaar even op. We hebben het algemeen belang gediend. Ik sta nog steeds achter de uitzendingen van nu. Als de NAVO besluit om ergens in te grijpen, als mensen zichzelf niet kunnen beschermen tegen geweld, hebben we de plicht daar wat aan te doen.” Bij zijn thuiskomst hadden zijn vrienden een spandoek opgehangen met de tekst ‘MET GEMAK UIT DE ZANDBAK’. De volgende dag werd Hugo door alle vrienden ontvangen bij De Toren. Tegenwoordig werkt de oud-militair bij de politie. “Het is zeker de moeite waard geweest. Ik heb er veel van geleerd, mensenkennis opgedaan, weet iemand snel in te schatten. Op mijn werk pluk ik nog iedere dag de vruchten van mijn ervaringen in Afghanistan.” uitGEZONDEN Hugo van Langen: ‘Ik sta nog steeds achter de uitzendingen van nu’ De voorgeschiedenis van Hugo van Langen (30) is niet veel anders als die van Maarten. Diploma autotechniek gehaald, en geen zin om daar in door te gaan. Ook bij hem trekt het avontuur. Hij komt bij de banenwinkel van defensie in Eindhoven. “Als je daar dan als 16-jarig ‘mènneke’ te horen krijgt wat je daar kunt verdienen, plus nog een bonus als je voor een aantal jaren tekent, dan is het niet zo moeilijk meer.” In 2001, net 17 jaar gaat hij in het leger, bij de Koninklijke Landmacht.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=