d'n Hadeejer februari 2011

Avontuur! Zo omschrijft Hein van Crey zijn beroep als theatertechnicus. Uit het gesprek blijkt dat hier een man spreekt met liefde voor het vak. Naar zijn eigen zeggen biedt theater de mooiste en meest romantische manier om mensen iets uit te leggen op een prettig verpakte wijze. Lotte Vermeer, student theateropleiding aan het Koning Willem 1 College, had een gesprek met deze HaDeejer. Tekst: Redactie Foto’s: René Kuijs Na de middelbare school is Hein van Crey (1971) de opleiding tot timmerman gaan volgen, misschien niet de meest logische stap om dan het theater in te gaan, maar voor Hein wel. Hij was altijd al bezig met spelen en bij Theatergroep de Kersouwe kreeg hij ook de mogelijkheid om mee te bouwen bij de decorploeg, kleding te maken met de naaisters, biertjes tappen maar ook te helpen bij het licht en geluid. Alle disciplines vindt Hein leuk. Inmiddels is hij al 21 jaar werkzaam in het Theater aan de Parade in Den Bosch. Op vrij jonge leeftijd kwam hij daar terecht en hij heeft het vak daar geleerd. Er zijn tegenwoordig ook opleidingen speciaal tot theatertechnicus. “Je moet liefde voor theater hebben, anders werkt het niet. Als je als technicus niet weet wat een acteur doormaakt, kun je niet voor hem werken,” aldus Van Crey. Veranderingen Toen Hein aangenomen werd als techniekhulpje, had hij geen idee wat hem te wachten stond. “Ik dacht: Het is theater, dus leuk. Mijn werkzaamheden nu zijn anders dan dat ze vroeger waren. Vroeger werd sowieso alles met de hand gedaan. Elk decorstuk en elke lamp die omhoog moest, alles werd met mankracht gedaan. Enorm slecht voor de ruggen natuurlijk. Dat is ook de reden dat het allemaal veranderd moest worden van de Arbo-wet. Alles werd gedigitaliseerd, geautomatiseerd en geprogrammeerd. Van de middeleeuwse weegschaal naar hightech computerbediening is natuurlijk een hele omschakeling. Dat was een bijzondere periode.” Het was een tijd waarin veel onduidelijkheid was; er was veel meer info nodig. Ze hebben als het ware het wiel opnieuw uit moeten vinden. De inspiciënten (productieleiders op de vloer) moesten precies weten waar een changement zat, hoe lang deze duurde, hoeveel changementen er zijn en wat er dan allemaal moet veranderen. In het begin moest dit allemaal ter plekke op papier gezet worden. Later werd dit van te voren gedaan zodat het al eerder in bezit was van het theater en men precies wist wat er nodig was. Voor elke discipline was het erg wennen. Première Hein is één van de drie specialisten in de Trekkenwand. Dat zijn alle trekroedes die boven het toneel hangen waar decor, licht e.d. aan gehangen wordt. Daarnaast weet hij natuurlijk ook veel van licht en geluid. “Het is van belang om goed samen te werken met de technici van het gezelschap. Als de één het licht uit doet, moet de ander het doek naar beneden halen. Er zijn namelijk bijna altijd 2 ploegen naast elkaar aan het werk. Eén ploeg die de voorstelling door en door kent en de andere ploeg die het theater door en door kent,” zegt Hein. Hij is blij met de plek waar hij nu zit: “Ik vind de afwisseling fijn, omdat ik bijna elke dag een andere voorstelling heb. Voor elke voorstelling is er een korte technische doorloop, maar het is bijna elke dag weer een première. Telkens doe je elke handeling voor het eerst en dat blijft spannend!” Hein van Crey, theatertechnicus bij Theater aan de Parade in Den Bosch Meebouwen aan een avontuurlijke illusie Hein aan de trekkenwand lees verder op pagina 13 11 | februari 2011

RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=