.Noorlvwi, Frank van den Broek runt sinds vijf jaar, met vader Wim en moeder Mieke, Van den Broek Kleinfruit B.V. Op zaterdag 10 juli werd jaren werk binnen een kwartier verwoest. "Dat moment vergeet ik nooit meer. Ons pap en ik stonden in de kassen toen we letterlijk en figuurlijk de bui zagen hangen. We hebben de kassen zoveel mogelijk geprepareerd voor de storm en hebben binnen afgewacht. Toen de storm/ hagelbui ging liggen, konden we de schade opnemen. Tien hectare rode bessen, een halve hectare frambozen en anderhalve hectare planten in opkweek... in één klap verwoest! We hadden op dat moment 36 werknemers in dienst, waarvan we er twintig terug naar Polen moesten sturen. Met de overgebleven werknemers hebben we in de weken erna een hoop snoeiwerk verricht. Het fruit hebben we laten hangen, omdat we hoopten dat we dat in augustus alsnog konden plukken. De kwaliteit was echter te slecht en de kostprijs daardoor te hoog, daarom hebben we deze niet geoogst. Volgend jaar hebben we wel weer een oogst van de bessenplanten, maar deze is nog niet optimaal. De planten die in opkweek stonden om te verkopen of voor eigen gebruik, moesten we weer helemaal opnieuw opkweken. We kunnen nu maar acht werknemers aan het werk houden. Na alle media-aandacht (Brabants Dagblad, bladen van ZLTO, AGF, extra nieuwsbrieven op de veiling en onderwerp van gesprek in studiegroepen) is het voor de buitenwereld voorbij, maar wij hebben er het hele jaar last van gehad. Komend jaar hopen we wel weer een redelijke oogst te hebben. Als de prijzen gunstig zijn, zijn we er over een enkele jaren weer bovenop. Ik heb alle vertrouwen in de toekomst!" r\) e!Aowivv Rein van Moorselaar, 53 jaar oud, stond als nieuweling vierde op de SP-lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. De SP kwam met drie zetels in de raad en stapte in de coalitie. En Rein werd wethouder. Je werd gevraagd als wethouder, heb je hier lang over moeten nadenken? De vraag kwam onverwacht. Na een paar dagen dacht ik, laat ik het maar doen. Ik hou van een uitdaging, om mijn schouders ergens onder te zetten. Wat is de grootste verandering? iedereen kent je ineens. In het begin, toen het net bekend was, werd ik de hele dag gefotografeerd en stelde iedereen me vragen. Ook zo bijzonder. Mensen verwachten dat je meteen weet waar ze het over hebben als ze vertellen dat in straat X een lantaarnpaal scheef staat. Ook aan de bar in het café komt elke losse stoeptegel langs. Dan zeg ik wel eens, kom op, bel daar de gemeente maar voor. Heeft het veel invloed op je persoonlijke leven? Nogal. Ik sport graag, maar daar kwam ik de eerste maanden niet meer aan toe. Nu probeer ik tijd hiervoor te blokken in mijn agenda. Je hebt ook veel verplichtingen als wethouder, mensen verwachten dat je erbij bent. Dat is niet erg, ik doe het graag, maar ik vraag me echt wel eens af hoe mensen dit met een gezin kunnen combineren. Wat is je tegengevallen? Het vergaderen. Daar word ik echt gek van. Ik snap het wel, je moet alle belangen wegen en het gaat over de langere termijn. We willen als coalitie meer naar mensen luisteren, mijn insteek is dat ik altijd wil weten wat bewoners ervan vinden. Maar soms zit ik van negen uur 's morgens tot vijf uur 's middags met dezelfde mensen aan tafel te praten.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=