d'n Hadeejer december 2010

en Ol C ï:' 0 ~ 0 ~ "' 2 C Q) C Q) .0 .0 0 , 0 -a; ·c: ei "' 2 ai "O C r (.) Cf) C "' > Q) f 0 0 z ói Ol CC -~ "fü IJ Q) Q) "O "O Voor onze Hadeejerfotograaf Marlies Dortmans was 2010 een jaar van gemengde gevoelens.Ze reisde met haar vriend Lucas van de Boom door Australië, Fiji, Nieuw Zeeland en Indonesië/Bali. 'De eerste helft van 2010 heb ik in Australië gezeten en de tweede helft in Nederland, onze reis begon al in 2009; ik was klaar met mijn studie en wist niet of ik wel verder wilde studeren . Lucas was daar al een jaar geweest en wilde weer terug en ik wilde ook gaan reizen . Dus gingen we na het benodigde geld verdiend te hebben samen op reis voor een jaar. We huurden daar een busje en hebben veel gezien zoals je al in het aprilnummer van de Hadeejer hebt kunnen lezen. Al die landen zijn indrukwekkend maar vooral op Fiji krijg je een cultuurshock. Ook moest er tussendoor gewerkt worden om het een beetje te kunnen bekostigen, van appels plukken tot ramen lappen. Dit was in West-Australië waar we dus niet veel hebben kunnen reizen . Maar we hebben wel kunnen proeven hoe het is om daar in een klein dorpje onder de " locals" te leven . Verder was het fijn om een jaar "niks te hoeven" maar ook om niet "alles te kunnen". Je weet vandaag niet waar je volgende maand bent: geen stress en lekker relaxed. Daar moest ik erg aan wennen toen ik weer terug in HaDee was. Ik had soms ook heimwee naar familie en vrienden en het lekker door het dorp fietsen en tegen iedereen je hand opsteken. Anderzijds, als ik hier ben mis ik het 'daar zijn', gemengde gevoelens dus' . En de studie? "Ach ik ben nu eenmaal geen studiebol, dus voorlopig lekker op de weg als koerier" . Voor sommtge HaDee jers was 2010 een btjzond.er jaar De hen daakte een wereld.rets, een and.er werd. onverwacht ~~t du er, d.e st ~rm had._ rnmpzaltge gevolgen voor een ULn er .en na YULl'Yl veerfag jaar kwam er een etnd.e aan een bl~eLend. b:d.rtjf voor een HaDee jer. Alle Vter vertellen ze 0P a.eze pagLna's hun verhaal over 20 10. ~~lma van Lieshout en dochter Brechje doen ·m: ~· p~n in het ha~ voor het laatst de winkeldeur van hun schilderswinkel aan de Sint Servatiusstraat dicht. Wilma: "Al meer dan zestig jaar geleden runde mijn schoonmoeder naast het bestaande schildersbedrijf aan de Abdijstraat een 'winkeltje' waar onder andere kalk en stopverf werd verkocht. Toen ik 38 jaar geleden de winkel overnam was deze nog steeds maar zo'n drie bij drie meter. Na diverse verbouwingen en uitbreidingen verhuisden we uiteindelijk vijftien jaar geleden naar onze huidige locatie." Dat was ook het moment dat Brechje mee in de winkel kwam werken. Brechje: "Met heel veel plezier hebben we samen de winkel gedreven, heel veel leuke momenten gehad. We vinden het dan ook heel jammer dat we nu de tijd niet mee hebben om de winkel voort te zetten . Het is gewoon niet rendabel meer om hem open te houden met alle wetten en milieuregels waar je aan moet voldoen . Het adviseren van mensen gaf altijd de meeste voldoening; welke verf moet je gebruiken, welke kleuren passen het best bij elkaar. Ik ken verhalen van mensen die in een goedkope bouwmarkt vroegen wat voor soort verf ze moesten gebruiken om een betonnen vloer te schilderen, en vervolgens met een bus grondverf naar huis zijn gestuurd." Wilma sluit af: "We willen graag iedereen bedanken voor de goede klandizie die we hebben gehad . Helaas moeten we stoppen met de winkel, maar het schildersbedrijf aan De Dageraad gaat gewoon door!"

RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=