d'n HaDeejer december 2025

D’N HADEEJER - 7 Frank Manders (63) heeft de koffie nog maar net gezet, of het is al duidelijk dat het slagersvak hem in het bloed zit. Nu is het echter tijd om met pensioen te gaan: “Ruim een jaar geleden heb ik de knoop doorgehakt. Ik ben eraan toe: fysiek kost het steeds meer moeite en ik kan niets half doen.” Van Haarlem naar Eindhoven Een loopbaan als slager was haast onvermijdelijk: “Ons pap had een slagerij in Boxtel. Na mijn middenstands- en slagersvakdiploma ben ik langzaam in de zaak gekomen, samen met mijn broer Chris-Jan, die ook slager is.” Uiteindelijk bleken twee extra handen te veel en op zijn 22e is hij gaan werken bij de oude werkgever van zijn vader in Haarlem, in de Grote Houtstraat. “Ik woonde bij mijn baas en zijn vrouw in huis in en fietste elke dag van het dorp Vogelenzang naar Haarlem. Alleen op donderdagmiddag en zaterdag ging ik naar mijn ouderlijk huis in Heeswijk-Dinther. Maar toen kreeg ik verkering met Ardith, het werd serieus en ik wilde terug naar Brabant. Uiteindelijk kreeg ik de kans om te werken in een andere slagerij van mijn werkgever, bij de eerste Sligro die versproducten verkocht, in Eindhoven.” Frank vond zijn plek in de wereld van de groothandel, leerde snel en voelde zich vooral binnen de horeca thuis. Sligro Den Bosch Op de achtergrond speelde zich het een en ander af tussen zijn werkgever en Sligro, waardoor Abel Slippens (algemeen directeur van Sligro Food Group, red.) hem uiteindelijk vroeg of hij niet voor zichzelf wilde beginnen, maar dan binnen Sligro Den Bosch. Een grote stap, maar Ardith en Frank besloten er vol voor te gaan. Op 1 mei 1989 begonnen ze hun eigen zaak. Uiteindelijk kwamen zijn vader, broer en schoonzus ook bij hem werken en had Frank ook nog zaken binnen Sligro Veghel en Sligro Tilburg om ‘zijn gebied’ te beschermen en te voldoen aan de visie van Sligro: binnen een rijbereik van 30 km altijd een vers groothandel. Uiteindelijk werd gekozen om de zaak in Den Bosch uit te breiden en de andere locaties te laten vallen. Winnen op kwaliteit “De vrouw met de boodschappentas is altijd mijn belangrijkste klant geweest. Iemand die vlees komt halen, maar dan meteen genoeg om de diepvries te vullen. De kracht van een groothandel is dat mensen altijd meer inkopen en gevoelig zijn voor een mooie aanbieding. Dat brengt ondernemersgeest met zich mee en dat is mooi.” De horeca kwam er pas later bij, het begon met één klant: Stefano’s Cantina in de Kerkstraat in Den Bosch. “Die uitbater kreeg een tweede restaurant, een steakhouse, en toen kon ik echt laten zien wat ik in huis had. Overdag in de vitrine en dan kon ik het daarna leveren aan het steakhouse. Het balletje begon te rollen en er kwamen steeds meer klanten bij via het netwerk en mond-tot-mondreclame. Binnen een jaar leverden we aan elke horecazaak in de stad. Voor ons was en is de friettent net zo waardevol als de sterrenzaak.” Op de vraag of er concurrentie was, antwoordt Frank: “Die was er wel, maar ik heb het altijd op kwaliteit gewonnen.” GETROUWD MET Ardith VADER EN SCHOONVADER VAN Myrthe, Daphne, Stef en Luuk STAAT ELKE MORGEN OM 5.00 UUR OP, omdat de dag anders te laat begint WIST OP ZIJN 8E LEVENSJAAR AL dat hij biefstukken wilde snijden OOK WEL BEKEND ALS vakidioot, perfectionist MOTTO Doe maar gewoon, dat is al gek genoeg HEEFT een goedgevulde koffer met herinneringen aan verre reizen HEEFT GEEN hobby’s, 2026 wordt het jaar van de grote ontdekking Frank