d'n HaDeejer december 2025

Johan Het gebeurde, nog maar pas geleden, in de dagen rond kerstmis. Johan liep door de drukke binnenstad en hij had honger. Al drie dagen was hij de weg kwijt, hij voelde zich verloren. Opeens zag ie overal etensresten in vuilnisbakken. Eerst had hij dat vies gevonden maar nu leek het, door die knorrende maag, toch aantrekkelijk. Gisteren zag hij nog een half bakje friet op een vensterbankje staan, zomaar achteloos achtergelaten door iemand die wél genoeg te eten had. Het leek nog warm maar hij durfde het niet te pakken uit angst en schaamte. Europa Hij had hier helemaal niet moeten zijn, maar zijn familie had hem aangespoord om naar Europa te gaan om voor hun toekomst te zorgen. Ze zeiden: ”Daar zijn banen genoeg en er is veel geld te verdienen, je wordt rijk!” Ze hadden allemaal hun laatste spaargeld ingelegd om zijn overtocht te betalen en verwachtten daar natuurlijk iets voor terug. Zijn vader had hem niet voor niks ‘Johan’ genoemd, naar een beroemde voetballer die hij zich herinnerde uit zijn jeugd en die ook wel ‘de verlosser’ werd genoemd. Boottocht De boottocht over de Middellandse Zee was verschrikkelijk geweest. Hij herinnerde zich steeds de voortdurende doodsangst in de ogen van zijn medereizigers en vooral de beklemmende stilte toen de motor van het sloepje plotseling stilviel… midden in de donkere nacht. Als hij daaraan terugdacht kreeg hij weer rillingen over zijn rug. Na uren dobberen, werden ze uiteindelijk opgepikt door een Griekse vissersboot en meegenomen naar het vasteland van Europa. Opgesloten Het was erg tegengevallen. De mensen die zich écht om hen bekommerden waren ook wanhopig en hadden te weinig geld: ze werden overspoeld met vluchtelingen. Er bleek helemaal geen vrijheid voor hem te zijn. D’N HADEEJER - 11