d'n HaDeejer juni 2025

het maximum”, vertelt Robert. De kinderen gingen naar basisschool De Bolderik. Thuis nam een au pair die Engels sprak, een deel van de verzorging op zich. Met de komst van hun derde kind was het gezin compleet. Het leven kreeg een nieuw ritme. Voor even. TSJECHIË Willemien zat nog in haar zwangerschapsverlof toen een telefoontje kwam: of ze financieel directeur wilde worden bij Mars in Tsjechië. “Een droom”, zegt ze, “Omdat ik deze functie heel graag wilde.” Met hun zes weken oude dochter bij zich, vertrokken Willemien en Robert naar Praag voor het sollicitatiegesprek. “Ik wilde toch even langs, praten, voelen en zien hoe het daar was.” Tsjechië was als voormalig Oostblokland destijds nog volop in ontwikkeling. Het gesprek was positief en even later vertrok het gezin. Hun huis in Heeswijk-Dinther werd tijdelijk onderverhuurd. De kinderen verruilden De Bolderik voor een internationale school in de Tsjechische hoofdstad. “Dat was in het begin even schakelen”, vertelt Robert. “Maar we kwamen er met elkaar. Ik ging aan de slag bij Honeywell en via de Nederlandse Vereniging vonden we aansluiting bij vrienden. We hadden geen volle agenda en leefden met de dag. Heerlijk.” WENEN Na drie jaar in Praag vertrok het gezin naar Wenen, een stad die steevast hoog scoort op lijstjes van fijnste expatbestemmingen. “Een fantastisch leefklimaat”, zegt Robert. “En ook een goed werkklimaat heb ik bij Mars mogen ervaren”, vult Willemien aan. Ze verhuisden midden in de economische crisis. Robert besloot het roer om te gooien en begon aan een studie Duurzame Energie aan de Technische Universiteit in Wenen. Vier jaar woonden ze in de Oostenrijkse hoofdstad, tot Willemiens vader ziek werd. “We wilden dichterbij zijn”, zegt ze. De terugkeer naar Nederland was voor de kinderen lastig. “Voor hen voelde het als een onbekend land. Ze herinnerden zich weinig meer van Heeswijk-Dinther, en dachten bij Nederland alleen aan tv- programma’s als Oh Oh Cherso.” Terug in Heeswijk-Dinther integreerde het gezin via school, vrijwilligerswerk en de hockeyclub. Ze vonden langzaam weer hun plek. “Door ergens anders te wonen, verander je je kijk op wat belangrijk is”, zegt Willemien. “Je draagt deze ervaringen met je mee. We zijn heel blij dat we op zoveel plekken hebben kunnen wonen dankzij de mogelijkheden die Mars haar medewerkers gaf.” ‘JE MOEST CONTINU SCHUIVEN EN SQUEEZEN TUSSEN DE DIVERSE CULTUREN’ 9 D’N HADEEJER -