d'n HaDeejer maart 2025

16 - d’n HaDeejer Opeens was de advertentie van internet verdwenen en ik merkte dat ik erg teleurgesteld was.” Yvonne zei direct: “Dan gaan we terug om te kijken wat Canada ons kan bieden. Tijdens deze reis waren we te gast in Bed & Breakfast ‘The Goodwill House’ en raakten met de eigenaresse in gesprek. Zij was op zoek naar iemand die de B&B het volgende seizoen zou willen managen en wij waren op zoek naar een ‘startpunt’." Ton vervolgt enthousiast: “Ik was direct om. Binnen drie maanden had ik een werkvergunning waarbij het gezin mee mocht. Op 4 mei 2007 vertrokken we met onze kinderen Job en Pim, die toen 11 en 9 jaar waren.”  “Met nul ervaring en best naïef runden we van de ene op de andere dag een B&B met 4 kamers en 4 cabins in een vreemd land. Wij woonden met ons gezin in een klein deel van deze accommodatie. We hebben dit twee jaar met veel plezier en best succesvol gedaan. Toen werden we gevraagd om de ‘Wreck Cove general store’ (5 km zuidelijk van de B&B) te gaan managen. Ook dit hebben we twee jaar gedaan, maar ‘t was het ook niet”, vervolgt Ton.   Nieuwe ‘work permit’ nodig Een van de redenen voor Ton om naar Canada te verhuizen was om iets buiten de gezondheidszorg te gaan doen. Yvonne wilde wel terug in de zorg. Het contract met de ‘general store’ liep af en om in Canada te blijven was er een nieuwe  ‘work permit’ nodig en er moest brood op de plank (blijven) komen. Yvonne besloot daarom om haar werk in de zorg weer op te pakken.  “Omdat de opleiding tot verpleegkundige daar vooral gericht is op ziekenhuiszorg, heb ik ruim een jaar bijscholing gehad. Dat was hard werken, vooral omdat de vakken in het Engels gedoceerd werden. Ik ben in juni 2009 geslaagd en had meteen een baan als verpleegkundige in een verpleeghuis 55 km noordelijk van ons.  We konden hierdoor in Canada blijven op mijn werkvergunning. Ik werk er inmiddels al 15 jaar en nog steeds met veel plezier.”   Van giftshop naar café met vakantiehuisjes Ton zijn oog was inmiddels gevallen op een niet florerende giftshop. “Ik belde de eigenaar en die had daags daarvoor besloten om het pand te verkopen. Hij deed dit voor een redelijke prijs om ons een kans te geven er iets van te maken. Hier begon een nieuw avontuur. Het pand had een opslagruimte en na leegruiming bleek deze een prachtig uitzicht te hebben over de Atlantische Oceaan. Hier kwamen de tafels voor de koffiecorner. We woonden zelf in het basement appartement onder de giftshop. Omdat koken mijn passie is, hebben we van de giftshop een restaurant gemaakt en zijn als The Dancing Moose Café open gegaan met een ontbijt en lunch menu. Als specialiteit hadden we oer- Hollandse pannenkoek, ‘the Dutch crêpe’ en eigen gebakken brood. Het eerste jaar hebben we regelmatig,