d'n HaDeejer januari 2025

8 - d’n HaDeejer woont meer in Irak. Onze familie is christelijk. Het is fijn dat we ons geloof hier kunnen uitoefenen. We trouwden voor de kerk in Uden en onze kinderen zijn gedoopt in de Sint-Servatiuskerk hier in het dorp. In Irak vormen christenen 1% van de bevolking. Het is niet fijn om in de minderheid te zijn als een land in oorlog is.” DANKBAAR Firas voelde zich vrij snel thuis in Nederland. “Dat komt denk ik, omdat je een plek achterlaat waar niet veel goeds is. Je bent enorm blij dat je veilig bent en weer een toekomst voor je ziet. Daar wil je hard voor werken en je best voor doen. Ik kon aan de slag als Service Technician bij Trigion, vergelijkbaar met het werk dat ik ook in Irak deed. Daar ben ik heel dankbaar voor. Ik werk er nog steeds met veel plezier.” TROTS Evgeniya gaat verder: “Ik ben trots op hem hoe hij zich door de jaren heen in Nederland ontwikkeld heeft. Hij maakte zich de Nederlandse taal heel snel eigen en kreeg een vast contract. Toen ik naar Nederland kwam en zwanger was van ons eerste kind, droeg hij de verantwoordelijkheid van ons gezin op zijn schouders. Ik bewonder hoe hij dat al- lemaal aangepakt heeft. Hij gaf ons letterlijk en figuurlijk een toekomst.” SPEELBAL VAN DE SITUATIE “Door de oorlog in Irak weet ik hoe belangrijk een solide basis en toekomst is. Dat is iets wat ik zelf niet altijd heb gehad”, vertelt Firas. Zijn vader overleed als militair in de oorlog toen hij vijf jaar oud was. “In oorlogstijd is de wereld om je heen complex. Veel mensen zijn goed, maar tegelijkertijd ook een speelbal van de situatie en overge- leverd aan het beleid van de overheid.” Dat ziet Evgeniya ook in Oost-Europa en Rusland. “Ik vind het lastig om daar iets van te vinden, je ziet het gebeuren. Ik weet dat de regering en het volk los van elkaar staan. Je kunt dat niet als één zien. Maar ik mis mijn familie en vrienden. Juist wetende dat er veel speelt.” INTEGREREN In Heeswijk-Dinther gaat het er vredig en rustig aan toe. Precies wat ze zo waarderen aan ons dorp. Evgeniya: “Het is grappig om te zien, maar inmiddels helpen onze kinderen ons nog verder integreren. We volgen via de peuterspeelzaal en de basisschool tradities zoals Sinter- klaas en Kerst. We kijken met z’n allen het Sinterklaas- journaal en genoten van de Sint die op bezoek kwam bij mijn werkgever De Halm. Daar ben ik in een warm bad terechtgekomen. Een hecht familiebedrijf. In Rusland werkte ik op het hoofdkantoor van Spar. Ik vind het fijn om weer aan het werk te zijn, mijn eigen ding te doen en collega’s te leren kennen. Dat brengt me heel veel.” VIER TALEN “Thuis spreken we vier talen”, legt ze uit. “Ik praat Rus- sisch met de kinderen, Firas Arabisch. Samen praten wij Engels met elkaar. Mijn Neder- lands is jammer genoeg nog niet heel goed, verstaan doe ik het steeds beter. De kinderen leren dat op school. Ik vind het heel knap dat ze tussen al die talen kunnen switchen. Het gaat ze allemaal gemakkelijk af.” Enorm veel invloeden uit Irak en Rusland zie je bij familie Khayat niet terug. “We willen ons eigenlijk zoveel mogelijk aanpas- sen aan het leven hier.” Maar als je wat langer met ze spreekt, merk je dat er kleine details aanwezig zijn. “We kijken met de kinderen af en toe een film uit ons vaderland.” TRADITIONELE KEUKEN “En de traditionele Arabische en Russische keuken zijn natuurlijk aanwezig. Eten speelt een centrale rol in ons gezin. Maar we eten ook af en toe een frikandel hoor! En toen ik bij een klus voor het werk voor de eerste keer erwtensoep proefde, was ik helemaal verkocht. Ik deed er alles aan om achter het recept te komen. Via mijn tante, die al langer in Nederland woont, kwam ik er aan. Inmiddels heb ik het me eigen gemaakt en ontbreekt het niet meer in mijn repertoire”, lacht Firas. ‘Firas droeg de verantwoordelijkheid van ons gezin op zijn schouders’ ‘TOEN IK VOOR DE EERSTE KEER ERWTENSOEP PROEFDE, WAS IK HELEMAAL VERKOCHT’