d'n HaDeejer december 2024

d’n HaDeejer - 43 Ik bestel een zwaar bier. Een man spreekt me aan in het Frans. Een kennis van hem voegt zich er bij, een Sloveen die Engels spreekt. De volgende persoon is een Duitser. Een vage bekende komt langs. Sango nini, roep ik en hij antwoord: Sango malamu. Van alle talen spreken we een beetje, zoals we allemaal van overal, een beetje ko- men. Iets als monocultuur bestaat hier niet, daarom is iedereen hier een Brusselaar. Als ik het welletjes vind geweest, fiets ik naar huis. Ik ontwijk gevaarlijke chauffeurs en gaten in de weg. Ik fiets rond palen die midden in het fietspad staan en ga het trottoir op waar de weg plots ophoudt te bestaan. Voor heel even erger ik me aan deze vreemde infra- structuur. Daarna verschijnt er weer een grote lach op mijn gezicht, want de Bourgondiërs vullen de terrassen en restaurants, kletsen en genieten luidkeels van het leven. Dat ze daardoor even de tijd, of dat gat in de weg vergaten, neem ik voor lief. De leerrijke verhalen neem ik de volgende dag mee naar mijn werk. Op de middelbare school waar ik les geef, le- ren mijn leerlingen op die manier iedere dag wat nieuws (hopelijk toch). In de late middag volg ik een hoorcollege van de nieuwe studie die ik volg: Kunstwetenschappen en Archeologie. Als de monotone stem van de professor me in slaap sust, droom ik eerst over het aankomende weekend. Ik sta plaatjes te draaien op een feestje en treed op met mijn band Trikosis. Maar dan kronkelt de droom zich als een rivier door een rustig en vriendelijk dorp. Dan ben ik weer thuis in Dinther. ‘Iets als monocultuur bestaat hier niet, daarom is iedereen hier een Brusselaar’ The Rolling Stones horen niet enkel meer bij jou papa De naald blijft steken in de laatste groeven van Sympathy for the devil Een eindeloze herhaling van hetzelfde lied Van die ene avond Die maar blijft hangen Ergens in een veld Van mijn geheugen Een veld waar het gras ooit sierlijk omboog voor de wind Waar schaapjes wegstoven voor mij en mijn vrienden Die met hun wijde broeken en lange haren Dronken van witte wijn uit pak Achter ze aan holden We maakten muziek zoals Rage Against The Machine Vol woede over dingen die we niet begrepen En waarschijnlijk nooit zullen Nog altijd draven we door het veld Struikelen en rollen door de modder En we hebben geen idee waarom Zoals David Bowie zweeft door het heelal Zonder richting En zo zal het zijn, zei jij Toen je meer wist dan een mens ooit zal weten Koen van der Heijden Groeten van Koen