d'n HaDeejer december 2024

42 - d’n HaDeejer Na vele generaties die in de schone contreien rond de Aa en de Maashorst vertoefden, brak ik een takje af en verliet deze vaste bodem. Nieuwsgierig naar wat de hoofdstad van ons mooie Brabant me te bieden had. Awel, met een tussenstap moet ik bekennen. Na mijn studie Beeldende kunst in Den Bosch, vertrok ik naar Antwerpen, voor een studie Woord- kunst. Leuke stad, mooie rivier ook (niet vergelijkbaar met de Aa natuur- lijk). Echter roerde de onrust in mijn lijf verder. Ik maakte een vinger nat en stak hem in de lucht. Net als mijn vader deed toen hij me leerde vliegeren. De noordenwind blies me al snel zuidelijker. Daar vond ik wat ik zocht: losse moerasgrond. Deze onstuimige, soms las- tig begaanbare aarde, neemt een groot voordeel met zich mee: het is hier eigenlijk nooit saai. Dreigt de verveling toch om de hoek te komen kijken, dan snel ik gewoon naar café de Roskam. In de kroeg waar ik zes jaar als barman dienst deed, is altijd een bekende te vinden. En als dat in een vreemd geval toch niet zo mag zijn, vind ik wel een drinkebroer of zuster in een van de vele andere prachtige etablissementen die deze stad rijk is. Maar alleen-zijn hoeft geen eenzaamheid te betekenen. Ergens aan een tafeltje zitten en kijken naar de verschillende mensen is altijd een deugd. Zo zie ik de ‘dorpsfiguren’ (iedere wijk heeft wel enkele bekende), de uitslo- vers, de geliefden, de oude nog échte Brusselaars, de genderloze jeugd, de uitzinnige dansers, de gelopen blauwtjes en de net-een-glaasje-teveel-op- mensen. De stad zit vol verhalen. Als ik ze niet kan vinden in een café, dan wel in een museum of een park, in één van de elf cinema’s, of een poppodium. Deze plaats lijkt ontworpen om er rond te dwalen. Lange dagen en nachten kan je van een concertzaal, via smalle stegen en steile trappen, door par- ken en langs het kanaal, in obscure cafés belanden. Als je daar weer uitrolt, laat je je in een oude, hortende en stotende tram naar een balkon met een prachtig, weids stadsgezicht voeren. Achter je prijkt het megalomane paleis van justitie, dat al tig jaar in de steigers staat, zonder welke het in elkaar zou donderen. Met de lift ga je omlaag en je struint over de dagelijkse rommelmarkt, waarna je een Pastis drinkt. Het blijkt net die dag Carnaval Sauvage te zijn. Een massa mensen verzamelt zich op het plein, gekleed in carnavaleske outfits, gemaakt van afval en gevonden materialen. Ze bespe- len trommels en trekken al dansend en zingend de stad in.