d’n HaDeejer - 19 Mirte: “We sliepen in tweetallen in tentjes op veilig omheinde schoolterreinen. We werden door de docenten steeds verdeeld. Ook hebben we twee nachten in een natuurreservaat geslapen, daar werden we door enkele rangers met grote geweren bewaakt tegen de wilde dieren. In het natuurreservaat hebben we een safari gedaan. We hebben giraffen, olifanten, leeuwen, buffels, nijlpaarden en heel veel antilopen gezien. Ook hebben we een gebied bezocht, met heel veel chimpansees in het wild.” “Het eten was heel eenzijdig en zout”, vertelt Lotte. “We hebben vrijwel steeds rijst met bonen gegeten. Het ontbijt daarentegen was wel goed. We kregen meestal wentelteefjes en pannenkoeken. Ook was er veel hagelslag. De verse ananas was het hoogtepunt van het ontbijt. Die kregen we elke ochtend en was zó lekker! Het viel ons op dat onze buddy’s echt heel veel aten. Alsof ze wat moesten inhalen.” IMPACT Jip vertelt over wat het meeste indruk op haar maakte: “Busaba is een plattelandsschool. Ik ontmoette daar mijn buddy, die wat gebrekkig Engels sprak. Het viel me sowieso op dat veel mensen daar verlegen waren. We gingen afval rapen. Ik heb toen heftige dingen gezien. Mensen die zo arm waren dat ze geen kleding aan hadden, maar ook kinderen met hele dikke buiken. Toen ik vroeg naar het bord ‘No homo-sexuality’ op school, verzekerde mijn buddy me dat je in hun land echt niet ‘gay’ wilt zijn. Kinderen hebben het écht slecht daar. Ze hebben geen ambitie, zien niet wat er buiten hun wereld gebeurt. Ik ben echt geschrokken, het is zo oneerlijk.” “Ik vond mijn eerste momenten in Busaba heel indrukwekkend”, vervolgt Mayte. “We kwamen daar aan na een busreis van tien uur en we werden heel open ontvangen. Er werd een culturele dans voor ons gedaan. Er kwamen kinderen door het hek heen naar ons toe en gingen aan ons zitten. Ze voelden aan onze armen, aan onze haren, aan mijn billen. Ze wisten echt niet wat ze zagen, alsof we poppen waren. Een van hen vroeg: ‘Zijn jullie dieren?’ Toen werden de kinderen weer achter de hekken gestuurd. De dagen dat we daar waren, stonden ze steeds maar weer voor het hek naar ons te kijken. Dat voelde niet fijn. Goed dat we er ’s avonds over konden praten met elkaar, want het was zo’n indrukwekkende ervaring.” Mayte Leerdam Lotte van der Wijst ‘IK BEN VEEL DANKBAARDER GEWORDEN VOOR ALLES’
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=