d’n HaDeejer - 15 Een schuur vol wielrenfietsen, fietsen voor het veldrijden en hier en daar een mountainbike. Allemaal keurig op een rij. Fietsframes hangen netjes naast elkaar en allerlei fietsonderdelen hebben hun eigen plek. Dit is het domein van Arthur van Rooij (53). Het opknappen van vintage fietsen is zijn hobby, zijn passie, zijn lust en zijn leven. Geen carbon, geen aluminium, alleen maar stalen fietsen. Zo’n vijfentwintig jaar geleden stonden de fiets van zijn vader en die van zijn broer bij Arthur in de schuur. Het was de bedoeling dat de fietsen weggingen, maar Arthur vond het zonde en knapte ze op. Het begin van de handel in fietsen was gemaakt. Arthur ging verkopen en dat ging hem goed af. “Mijn vader zei: ’Je moet je gaan richten op één ding.’ Ik merkte dat mijn interesse het meest uitging naar stalen sportfietsen, gemaakt vanaf de jaren zestig tot midden negentig. En daar ben ik me toen op gaan richten.” Zoektocht Arthur komt uit Nuland en woont sinds 2005 in HaDee. De schuur bij het huis is de plek voor zijn hobby waar hij flink kon uitbreiden. Inmiddels heeft hij een handelsonderneming onder de naam Vintage Bicycles Holland. De fietsen die Arthur opknapt, koopt hij in de grensstreek België/ Nederland. Het zijn vooral stalen fietsen. Hij knapt ze op door ze te poetsen en bepaalde onderdelen te vervangen. Of hij restaureert ze en dan wordt de fiets in originele staat teruggebracht. Soms duurt de zoektocht naar originele onderdelen even, maar hij neemt met minder geen genoegen. Zowel het laswerk als het in elkaar zetten van de fiets, doet hij zelf. Het opnieuw bekleden van het zadel besteedt hij uit, net zoals het spuiten van het fietsframe. Daarvoor stuurt hij de frames naar Kroatië. Samen met de originele stickers worden ze daar in de originele kleuren gespoten. Kleine mannetjes Arthur werkt al veertig jaar als stratenmaker. “Ik krijg regelmatig te horen hoe het kan dat ik, gewend aan het grove werk van een stratenmaker, zo nauwkeurig te werk ga bij het opknappen van een fiets. Maar dat vind ik heerlijk.” Inmiddels werkt hij nog maar drie dagen als stratenmaker en besteedt hij de rest van de tijd aan zijn fietsen. Via Facebook is het klantenbestand flink gegroeid en worden fietsen besteld door mensen uit de hele wereld. “Als ik een fiets gekocht heb, dan maak ik er een foto van,“ legt Arthur uit. “Ik zet deze op Facebook en zet erbij ‘verwacht’. Direct daarna komen dan de appjes al binnen, ook al moet ik nog beginnen met het opknappen.” En hij vervolgt: “Je kunt je niet voorstellen hoeveel fietsen ik aan Maleisië verkoop. En dat zijn niet zomaar fietsen…, dat zijn fietsen in een kleine maat voor kleine mannetjes.” Roland Liboton Naast het opknappen van fietsen gaat Arthur ook vrijwel elke maand naar een beurs in bijvoorbeeld Milaan, Kopenhagen of Bremen. Niet alleen om fietsen of onderdelen te verkopen. “Ik vind het mooi om mijn fietsen te showen. Daar heb ik ook speciaal licht voor. Zelf kijk ik daar ook graag naar. Door zo’n show verkoop ik op een beurs misschien niet veel, maar ik heb er dan wel veel klanten bij gekregen.” Daarnaast gaat hij in de winter samen met zijn vriendin en kinderen graag naar het veldrijden kijken. Ook dan ontsnapt geen enkele fiets aan zijn arendsoog. “Ik was bij een veldrijwedstrijd, maar het was zo koud dat ik naar mijn auto ging. In een busje zag ik een fiets staan. Ik herkende de naam Roland Liboton (wereldkampioen veldrijden 1978, 1980, 1982, 1983, 1984). Het kon gewoon een fiets zijn waar ze die stickers op geplakt hadden, maar ik wilde het zeker weten. Hoewel het heel koud was, ben ik toch in mijn wagen gaan wachten, totdat de man van het busje kwam. Ik ging in gesprek en kon de fiets voor weinig kopen. Door de initialen in het frame zag ik dat het een echte Roland Liboton was! Op zijn retour Niet alle fietsen worden uiteindelijk weer verkocht. Arthur heeft zelf een groot aantal collectors items. Daar fietst hij mee met zijn wielerclub ’Op zijn retour’ uit Veghel. Een groepje van fietsers die op vintage fietsen met de daarbij passende fietskledij rijden. “We fietsen niet zo heel hard, dan kunnen we tenminste ook nog een beetje over onze hobby buurten.” Op 21 mei fietste de wielerclub in het voorprogramma van de Ronde van Heeswijk. Op de vraag of hij daarna ook nog naar de ronde blijft kijken antwoordt hij negatief. “Wij gaan bij de abdij een biertje drinken, want dat geluid van carbon (in plaats van staal) …, brrrrr ik kan het niet aanhoren.”
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=