18 - d’n HaDeejer hebben de Indiase Norbertijnen scholen opgericht in de krottenwijken van grote steden als Mumbai, Ghamapur en Sembattu. Daarnaast ook op het afgelegen platteland richting de grens met Nepal, de bergen onder Ranchi in het noordoosten, de Jabalpur regio in het midden en Tamil Nadu in het zuiden. Bovendien doen ze sociaal werk en zorgen ze voor medische hulp. Scholen en een medische post We starten in het Noorden en bezoeken drie scholen, twee internaten plus een medische post met verloskamer en apotheek. Fijn voor eerste hulp aan de schoolkinderen en onmisbaar in het kleine dorp: de hele bevolking heeft er plezier van. Leerlingen komen uit de hele regio, maar er is geen openbaar vervoer op het platteland. Dus gele schoolbussen zorgen voor vervoer en daarnaast is er een meisjes- en een jongensinternaat, waar ze veilig onderdak hebben, voedzaam eten krijgen en kunnen sporten en studeren. Want dat is lastig in de eenkamerwoning van hun ouders. Tijdens de hartverwarmende ontvangst door schoolleiding en leerkrachten met optredens van de leerlingen, breekt het zweet me uit. Het extreme weer in deze regio vraagt veel van de mensen, ze zijn gehard. Op school vinden daarom vaak pittige discussies plaats met ouders, die de schoolbijdrage van hun kind niet kunnen betalen. Gelukkig helpt het kinderfonds VvBE (ook ontstaan vanuit de abdij) jaarlijks een flink aantal gezinnen met schoolgeld. Zaden en een handpomp Dan krijgen we goed bericht uit Nederland: mijn voorgangster Joke van Zutphen kan ook naar India komen. Dan kan ze afscheid nemen na tien jaar samenwerking met de mensen hier: zo fijn! Samen reizen we naar het noordoosten, een groen bergachtig gebied waar de Tribals wonen. We bewonderen de nieuw gebouwde klaslokalen. Het internaat puilt uit met 102 jongens en vraagt om een extra slaapzaal. Ook bekijken we het grondwerk van de nieuwe Engelse school een paar kilometer verderop, een grote investering. Het mooist vind ik de bezoeken aan de dorpjes. Daar zien we het dagelijkse leven van ouders en kinderen. We spreken met Lazrous, die een jaar geleden beide botten in zijn onderbeen heeft gebroken. Fr. Libnus heeft hem regelmatig medicijnen gebracht en gezorgd dat hij kon revalideren. Ook heeft hij geld gekregen om zijn vervallen huis op te bouwen. Zo hebben ze weer een toekomst. Een groepje arme boeren overhandigen we tomatenzaden, pootaardappelen en -uien plus waterpompen voor irrigatie. We ontmoeten één van de begunstigden, Anjali, een stralende vrouw die laat zien hoe ze tomaten teelt. Eerder dit jaar heeft ze uien ‘KLEINE VOORZIENINGEN MAKEN EEN GROOT VERSCHIL’
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=