d’n HaDeejer - 29 EIGENLIJK ZOU ZE VORIG JAAR AL OPTREDEN IN DE BOSSEN VAN HEESWIJK. CORONA ÉN KANKER GOOIDEN ROET IN HET ETEN. MAAR NU GAAT HET ER TOCH ECHT VAN KOMEN. OP ZATERDAG 4 JUNI KOMT CHRISTEL DE LAAT MET HAAR VOORSTELLING ’HOE DAN?’ NAAR HET NATUURTHEATER. EN ZE HEEFT ER ZIN IN. “IK VIND HET EEN VOORRECHT OM HIER TE MOGEN SPELEN.” Tekst Liseth Kuijs Fotografie Annerieke van den Broek Vormgeving Eveline van Roessel De Schijndelse Christel (55) is een laatbloeier: ze wist vroeger niet zo goed wat ze wilde worden. De zorg leek haar wel wat en dus ging ze naar de INAS. “Op de opleiding kreeg ik dramalessen en dat vond ik heel leuk. De leraar zei dat ik naar de toneelschool moest gaan, maar daar was ik helemaal niet klaar voor: ik was in mijn jeugd best timide.” Toch zoekt ze in de jaren daarna steeds meer het podium: eerst met het Brabants Theaterkoor en later bij Feesterij ‘t Tunneke in Schijndel, waar ze de hoofdrol speelt op alle themafeesten. Later gaat ze als zelfstandige aan de slag en er komt van alles op haar pad. Ze deed programma’s op radio en tv voor Omroep Brabant, speelde in films en was op nationale TV onder meer te zien in ’Ook dat nog’ en ’Toren C’. Ook speelde ze mee in de theatershow van cabaretier Richard Groenendijk. “Dat bleek veel leuker dan ik dacht.” Try-outs Vijf jaar geleden, toen Christel 50 werd, besloot ze zichzelf een theatershow cadeau te geven. “Ik dacht als ik het ooit nog wil, dan moet ik het nu doen. Het was wel spannend, hoor. Ik noemde alle voorstellingen ‘try-outs’, voor het geval dat ze mislukten. Maar de mensen vonden het leuk en uiteindelijk heb ik meer dan 80 voorstellingen gedaan.” Christel heeft de smaak te pakken en al snel volgt haar tweede show ’Zijn daar nog vragen over’. Ook deze voorstelling is een groot succes en een derde show kan dan ook niet uitblijven. Het gaat lekker en met het programma ’Hoe dan?’ is ze er helemaal klaar voor om de podia weer te gaan bestormen. Maar dan wordt ze ziek. Het ging mis In 2021 krijgt Christel de diagnose baarmoederkanker. “Dan trekt de grond onder je voeten weg. De grootste ellende vond ik, dat ik het aan mijn kinderen moest vertellen. Maar ik heb wel steeds vertrouwen gehouden dat het goed zou komen en ben op zoek gegaan naar de beste artsen. Ik ben geopereerd en in de gelukkige omstandigheid dat ik geen nabehandelingen hoefde te ondergaan. Toen alles goed was, heb ik hier door het huis lopen gillen.” Christel wordt nu elke drie maanden gecontroleerd in het ziekenhuis. “De dagen ervoor en erna zijn heel spannend, ik kan daar wel wakker van liggen. Maar alles is nu goed en daar ben ik heel dankbaar voor. Ik was er gelukkig op tijd bij.” Minder dan een jaar later staat ze alweer op de planken en haar ziekte krijgt voorzichtig een plekje in haar voorstelling. “Ik sluit af met een lied, waarmee ik vertel dat het mis ging. Meer lukt nu nog niet. In een volgende voorstelling ga ik er zeker meer mee doen, maar daar is het nu nog te vroeg voor.” Dromen en ambities Haar ziekte heeft gemaakt dat ze haar agenda anders gaat inrichten. “Ik doe heel veel leuke dingen, maar probeer de krenten er een beetje uit te pikken. Vanaf volgend seizoen pak ik wat meer tijd om er samen met mijn man Cees op uit te gaan. Deze zomer fietsen we samen naar Italië. Ik wil de traagheid voelen, het leven gaat zo snel. Mijn kinderen en kleinkind komen ook naar Italië; dan ben ik met de mensen die ik het liefste om me heen heb. Daar gaat het om. Ik leef mijn droom: ik ben gezond en ik mag in het theater mijn verhaal vertellen. Fantastisch! Ik hoef niet heel Nederland te veroveren; laat mij maar lekker mijn ding doen hier in Brabant.” De Kersouwe In ’Hoe dan?’ belicht ze drie jaar van haar leven (van haar 30e tot haar 33e) waar ze het nog nooit over gehad heeft. “Daarin biecht ik alles op. Mijn voorstellingen zijn laagdrempelig en herkenbaar. De avond is geslaagd als mensen ruim anderhalf uur even alles vergeten wat hen bezig houdt.” Haar optreden in de Kersouwe op 4 juni is voor Christel het allerlaatste van het seizoen. “Toen ze me vroegen, hoefde ik er geen seconde over na te denken. Ik ben vroeger zelf heel vaak naar voorstellingen in de Kersouwe geweest. Daar moest je zijn. Ik vind het wel spannend, want buiten optreden is totaal anders dan in het theater. Je hebt er te maken met geluiden van vogels en vliegtuigen én het is donker, dus je kunt je publiek niet goed zien. Ik ben vooral benieuwd, maar heb er heel veel zin in!” ‘Ik heb er heel veel zin in’
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=