d'n Hadeejer december 2018

14 d ’ n hadeejer ‘Sep, Sien, we moeten jullie wat vertellen.’ Papa wenkt vanaf de bank dat ze moeten komen. ‘Wacht,’ zegt Sep. Geconcentreerd kijkt hij naar het scherm van zijn iPad. ‘Ik moet nog één vijand verslaan.’ ‘Een vijand verslaan? Lekkere kerstgedachten heb jij!’ Sien sluit het paardenspelletje op haar mobiel af. ‘Ik heb net een kerstboom versierd in de stal van Angel. Ik heb er vijftig punten mee verdiend!’ ‘Jongens!’ Papa klinkt vermoeid. ‘Kom!’ Onderuit gezakt ligt hij in zijn nette werkkleding op de bank, zijn stropdas half losgeknoopt. Mama zit in de stoel naast hem. Op haar schoot heeft ze een grote stapel nakijkwerk. ‘We hebben besloten dit jaar geen kerst te vieren.’ ‘Wat!?’ Sien is boos. Geen kerst, hoe verzint papa het! Kerst is het mooiste feest van het jaar. En het lekkerste! ‘We zijn te moe,’ zegt mama. ‘We hebben het allebei zo druk gehad de laatste tijd. Ik moet er niet aan denken met kerst uren in de keuken te staan… Snap je?’ Sep en Sien snappen er niks van. ‘Tien uur,’ appt Sep nog vlug aan zijn zusje, voordat ze naar bed moeten. Alsof er niks aan de hand is, leggen ze hun telefoons in de la, poetsen ze hun tanden en kruipen ze onder de wol. Gelukkig gaan papa en mama vroeg naar bed en om tien uur is het helemaal stil in huis. Op haar tenen sluipt Sien naar de kamer van Sep. Sep slaat zijn dekbed terug, zodat Sien naast hem kan komen liggen. ‘Kerst zonder lekker eten is geen kerst, Sep. Wat moeten we doen?’ Sep knikt in het donker. Naar de McDonalds? Chinees halen? Pizza laten bezorgen? Of… ‘Flamberen?’ De volgende dag bladert Sien door een stapel kooktijdschriften. ‘Durf ik niet.’ Ze gooit het tijdschrift aan de kant en pakt een volgende. ‘Au bain-marie? Kan ik niet. En pocheren? Sjonge, waarom moet het zo moeilijk zijn?!’ ‘Wat kunnen we wel?’ vraagt haar broer. ‘De tafel dekken,’ antwoordt Sien. ‘En… dingen in de magnetron zetten?’ Sep knikt. ‘Dan moeten we dat maar doen.’ ‘Een magnetronmaaltijd eten met kerst?’ Sien schudt afkeurend haar hoofd. ‘Zoiets.’ Sep heeft een plan. Een ruilplan. Het is 25 december, acht uur ’s ochtends. Papa en mama slapen uit, doodop van al het werken. Sep en Sien zijn al aangekleed. Van hun zakgeld hebben ze witte tafelkleden en servetten gekocht en die kerstachtig versierd. Nu gaan ze op pad. Met de tafelkleden, servetten en een bos met tien huissleutels eraan, van huizen in hun straat. Bij het eerste huis zijn ze zo klaar. Tafelkleed op tafel, twee servetten erbij en alles wat verder moet gebeuren, staat op een briefje. Zacht als muisjes om niemand wakker te maken doen Sep en Sien hun werk, in ruil voor een gerecht. Bij het tweede huis hebben ze meer werk. Hier wonen wel zeven mensen! Om tien uur zijn ze klaar: tien tafels in de straat zijn prachtig gedekt voor een heerlijk kerstontbijt en hun tas zit vol met tien schalen en pannen. Die dag vieren Sep en Sien géén kerst. Ze doen spelletjes op hun iPad en hun mobiel en kijken tv. Tot een uur of zes. Papa en mama liggen op de bank, ze slapen alwéér. Komt dat even goed uit! Net zo zacht en mooi als ze het die ochtend bij tien buren deden, dekken Sep en Sien nu de tafel in hun eigen huis. Ze gaan naar de schuur, waar ze alle schalen en pannen verzameld hebben. Alles moet hup! Even in de magnetron en dan … ‘Wakker worden, papa en mama! Aan tafel!’ Simone Arts© 2018 Aan tafel!