d ’ n hadee j er 37 Wie is Kenny eigenlijk? Kenny is op 16 september 1980 in Zwolle geboren, groeide op in Elburg waar hij tot zijn 18e bleef wonen, deed daar de MTS en toen hij zo ongeveer 21 was, verhuisde hij naar Enschede waar hij de HTS, richting informatica, volgde. Kenny was al heel jong bezig met rolstoelbasketbal. Het werd toen al snel duidelijk dat hij echt behendig was in afstanden maken. Toen hij zo ongeveer 14 jaar oud was, deed hij met zijn pa mee met een wheelerwedstrijd. Kenny vertelt: “Ik vond het geweldig, het ging goed, het weer was prachtig en de sfeer was zo fijn. Die dag zal ik niet vlug vergeten.” Later toen hij 16 was, ging hij helemaal over naar het wheelen. Tot 2000 deed Kenny veel wegwedstrijden, van stadsloopjes tot grotere evenementen. “Mijn ouders gingen overal mee naar toe en waren net zo enthousiast als ik,” zegt Kenny. De sprint Tussen de verhalen door vertelt Kenny dat hij met dezelfde erfelijke aandoening is geboren als zijn moeder, maar dat hij deze aandoening nooit als een handicap heeft ervaren. “Ik vraag me wel eens af of ik alles wat ik nu waar heb gemaakt, ook gekund zou hebben als ik anders geboren zou zijn.” In 1998 deed Kenny mee met de Nederlandse kampioenschappen sprint en kwam in contact met de bondscoach atletiek. Kenny vertelt: “Toen uitgebreid atletiek gedaan en uiteindelijk verder gegroeid op de sprint. In 2000 mocht ik op de valreep mee naar de Spelen in Sydney. Dat was voor mij zo super ommee te maken. Het was mijn eerste keer, tussen allemaal sportminded mensen; je voelde je zo welkom, de mensen daar waren zo echt in je geïnteresseerd. Ik wist toen dat ik door wilde gaan.” Sportman van het jaar “Het EK van 2001 was de echte start van mijn internationaal succes. In 2004 belandde ik in Athene waar ik goud, zilver en brons won. Ik werd vervolgens Nederlands gehandicapte sportman van het jaar. Deze drie medailles zijn de rode draad in mijn carrière. In 2008 woonde ik op Papendal en viel ik helaas buiten de prijzen op de Spelen in Peking. Nadien werd het wat rustiger en heb ik me wat meer op mijn studie gefocust en heb mijn eindstage gedaan in Apeldoorn. Sinds 2009 werk ik bij de politie in Eindhoven met een speciaal topsportcontract, waardoor ik mijn sport en werk kan combineren.” Goud, goud, zilver, zilver In 2012 deed Kenny mee aan de Spelen in Londen, waar hij zilver won op de 400m. “Jammer dat daar de 200 meter van het programma was gehaald. Uiteindelijk heb ik me ontwikkeld op verschillende sprintafstanden, waaraan ik als nieuwe uitdaging de 800 en 1500 meter heb toegevoegd.” In Swansea bij de Europese kampioenschappen werd het goud, goud, zilver, zilver. Op het WK in Doha, vorig jaar oktober, heeft hij zich rechtstreeks geplaatst voor de aankomende Spelen in Rio naar aanleiding van zijn tweede plaats op de 800 meter. “Ik ben een sprinter en moet het hebben van de laatste meters. In Doha kon ik de eerste 600 meter mijn energie goed opsparen en later, in de bocht, zag ik dat gaatje en dacht ik, gaan met die banaan. Het is zo lekker, als je voelt dat je met elke klap die je op de hoepel geeft, alle kracht in kunt zetten die je hebt.” Kenny vertelt dat hij zo ongeveer 15-20 uur in de week traint. Dat kan op Papendal met de Nederlandse selectie of lekker tussen de koeien over de Brabantse wegen of als het regent op de rollerbank naast de grasmaaier. “Ik ben eigenlijk maar een stille jongen, die graag een beetje op de achtergrond staat, maar ik vind het heerlijk om mensen mee te laten genieten van mijn sport.” Kenny vanWeeghel , bekend paralympisch atleet, software engineer bij de politie, getrouwdmet Cecile, sinds vorig jaar onze dorpsgenoot. Tekst José van der Heijden Fotografie: Jacques Worms
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=