d ’ n hadee j er 35 Ik denk dè iedereen wel iemes kent die gruweluk èigewijs is. Mar, zo wùrt gezeed: ‘èigewijs is ôk wijs’. Eigewijs vèin ik dik negetief klinke. Want ès ge èigewijs bent, dan bende eigeluk wa stom ùmdègge nie luistert. Mar ès ge twee mense het die allebei denke desse gelijk hebbe en dè bei nie afgève, dan ister toch mar inne èigewijs. Mar feiteluk kan ’t hendig zo zen dèsse allebei èigewijs zen. Of desse d’n inne èigewijs noeme, terwijl d’n andere ’t miskien juist is. In ’n diskussie mè tien mense beweert er inne iets anders dan de aander nege. De aander prebere diejen inne dan te overtuige van z’n ongelijk. Mar nee, hij gif ’t nie af en de diskussie wùrt beslote mè ’verrekten éigewijze.’ Zellef heb ik dè ôk wel is. Nie dè ik nou zo èigewijs ben, mar ès ik gelijk heb, dan geef ik dè gewoon nie af. En tja, ik kan d’r ôk niks òn doen mar ik heb nou immol dik gelijk. Kek wij mense zen kuddediere, zo wùrt gezeet. Alleman lùpt mekare noa en alleman dù dezelfde dinger. Dùzende mense kóópe ollemol ’t zellefde kèsje bè d’n Ikea, en ze denke gelijk desse ’n uniek kèsje hebbe. En toch zen al die mense gin van alle èigewijs. Ergens hebbe ze gelijk. Goewd, ’t blef technisch gezien ’t zellefde kèsje mar toch zie alleman er iets aparts in. Bè de één is ‘t ’n kesje vùr ’t bebiekèmerke en alle teddiebirkes, rammelaars en luiers paase d’r precies in. “Och kik nou, ’t paast zo mooi bè da wiegske.” Mar ‘nun anderen bewoart er z’n kolleksie sigarebèntjes in. “Eindeluk ’n kèsje vùr dè kémerke op zulder en zó zen de pepierkes van de bolkenakke mooi overzichteluk opgebùrge. En zo hi alleman ’n réje ùm zo’n kèsje uniek te vèine. Dè vèin ik zogezeet ‘de kracht van het individu’. Mooi vèin ik ’t ùm ès induvidu oewen èige noad te néje. Nie dè ge gin rekening mè aander hoeft te houwe, zo bedoel ik ’t nie. Meer van: ès oewen tomtom zi linksaf, dan gewoon unne keer lekker rechsaf drèije. Miskien komde dan langs ’n resterantje wor ze de lekkerste petozzie hebbe die ge mar ojt het gegéte. Of ist ’t miskien wel ’n ùmweg mar rèjde wel lekker rustig dùr ’n skôn gebied mè skôn huize, beúm en durskes. En och, kuddedier of eigewijs, ‘t makt ollemol niks ùt. ’t Is mar net wa ge d’r van makt. Toko column eigewijsheid Annerieke van den Broek (fotograferen) Annerieke is op het platteland van Dinther geboren en getogen. Vanwege haar studie, werk en de liefde, vertoefde ze later, ruim 12 jaar achtereenvolgens in Eindhoven, Amsterdam en wéér in Eindhoven. Met haar man en tweeling (zoon en dochter) van ruim één jaar oud , woont ze nu weer in Dinther, vlakbij haar ouderlijk huis. Het wonen in HaDee bevalt hun prima. “De vriendelijkheid en openheid van de mensen is prettig. Ik ben d’n HaDeejer steeds blijven lezen als ik bij mijn ouders kwam en heb het altijd een leuk blad gevonden. Het leek mij fijn om ook een bijdrage te leveren en fotograferen is al jaren mijn passie. Tijdens mijn studie heb ik ook voor een studentenblad geschreven en gefotografeerd. Het is bovendien een toffe manier om meer mensen uit het dorp te leren kennen”. Na een positief verlopen kennismakingsgesprek met redactielid René Kuijs heeft ze al aan de uitgaven van april en mei meegewerkt. De ‘dorpspraat’ samen met Matthijs ervaarde ze al als heel gezellig! Redactie: corina en matthijs, hartstikke bedankt voor jullie jarenlange inzet. annerieke, hartelijk welkom en veel succes! Tekst thea van der doelen Fotografie eefje Voets
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=