Waarom we Jes komen interviewen, vraagt hij zich af. ”Ik heb niet veel te vertellen, hoor. Mar ge makt er mar wè van.” Bescheidenheid siert de mens. Zo ook de 52-jarige Jes Voets, die zich jarenlang inzette voor de vrijwillige brandweer, Avesteyn, Altior en het Oranjecomité. Jes, geboren in Den Dungen, verhuisde toen hij in de 2e klas zat met zijn ouders en twee broers naar Dinther. Hij kwam terecht op de jongensschool aan de Heilige Stokstraat en heeft Dinther niet meer verlaten. Vrouwengezin Ruim dertig jaar geleden trof hij Angela van de Ven uit Vinkel in de Dorsvlegel en sloeg de vlam over. Samen kregen ze drie dochters: Daisy (24), Myrna (22) en Nienke (20). Van een echt mannengezin kwam hij zo in zijn eigen vrouwengezin terecht. “Mannen zijn veel ‘hendiger’. Ik verbaasde me vroeger wel eens over ruzies over geleende kledingstukken en make-up. Maar alles heeft z’n charme.” Ze woonden in de Eikenhoek en later in de Schoolstraat. Vorig jaar zijn ze met de twee jongste dochters - de oudste is net het huis uit - naar twee deuren verderop verhuisd, het woongedeelte van het oude pand van Van Soest. “We hebben nu wat meer tuin en alles is nieuw. Dit deel was tijdelijk als kantoor in gebruik genomen, dus we hebben wat tussenwanden en de TL-verlichting verwijderd. Ik heb zelf twee linkerhanden, maar gelukkig wel veel handige vrienden. Slopen kon ik prima zelf.” Avesteyn Jes voetbalde jarenlang in het eerste, toen ze nog 1e klasse onderafdeling speelden (huidige 5e klasse). Wegens een flinke blessure moest hij noodgedwongen stoppen. Ik was erg fanatiek; toen ik in dienst zat, ben ik er voor een belangrijke wedstrijd met het tweede van Avesteyn stiekem tussenuit geknepen. Daar waren ze niet zo blij mee!” Een broekie was hij nog, toen hij als hulptrainer werd gevraagd. “Ik heb geen moment getwijfeld, ook al had ik geen trainersdiploma. Ik assisteerde Cees Groenendaal bij de trainingen. ‘Mar dè hoeft er nie in’ Aanpakker Jes Voets staat niet graag in de belangstelling 6 d ’ n hadee j er
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=