Mieke nam de winkel in 1985 over van Corrie Verkuijlen. “Ik had vanaf 1980 een winkeltje aan huis met baby- en kinderkleding en wilde graag iets anders.” De drogistenbranche was echter totaal vreemd voor haar en ze twijfelde. Haar echtgenoot gaf de doorslag. “Piet vond dat ik deze kans niet mocht laten schieten. Onze kinderen, Jan-Hein en Joan, zaten op de middelbare school en waren oud genoeg, vond hij.” Mieke vond het lastiger om de kinderen los te laten. “In het begin wilde ik dat ze elke middag uit school bij me langskwamen om iets te drinken. Maar dat hebben ze niet lang gedaan.” Intussen moest Mieke zelf ook de schoolbanken in, om het drogistendiploma te halen. “Dat was best moeilijk, met vakken als Latijn en chemie. Het was hard werken: een opleiding, een gezin én de hele week in de winkel. Maar ik wilde er alles uithalen en heb er ontzettend van genoten. Het was een mooie tijd, met veel lieve, leuke klanten.” In 1995 verhuisde de DA-winkel naar de Plaza. Mieke had inmiddels ook een winkel in Veghel en werkte soms 70 uur per week. “Op den duur was dat niet meer haalbaar en in januari 1997 is de winkel in Heeswijk-Dinther verkocht. Vanaf toen is het Etos geworden.” Mieke heeft nooit spijt gehad van de beslissing om te stoppen. Ze werkte nog twee jaar door in Veghel, tot zij besloot ook dat filiaal te verkopen. toen bij de Zonnebloem. Verder geniet ze van haar kinderen en kleinkinderen. Sinds haar Ierse schoondochter 5 jaar geleden overleed, gaat Mieke elke maand een week naar Ierland om Jan-Hein en zijn 3 kinderen op te zoeken. Maar ook het gezin van Joan, hier in Heeswijk, kan rekenen op haar aandacht en gezelligheid. Met Piet en broers en zussen gaat ze regelmatig een paar dagen op vakantie. “We hadden gedacht dat we vaker op vakantie zouden gaan en hebben zelfs wel eens gesproken over een huisje in het buitenland. Maar we willen niet een paar maanden van huis zijn, we kunnen de gemeenschap niet missen. Wij horen hier thuis.” denAkker-Langens d ’ n hadee j er 15
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=