d'n Hadeejer juni 2014

d’n HaDeejer | 31 Bijzondere ervaring van Jelte Visser at See Jelte: ‘Weer terug na 6 maanden op zee’ Het doel van het project was voor iedereen anders. Sommige mensen vonden het reizen fantastisch, anderen waren meer geïnteresseerd in hoe mensen in andere landen leefden en er waren ook mensen zoals ik, die het liefst de hele dag met een touw in de ene en een moersleutel in de andere hand bezig waren. Maar je deed ook veel samen. Zeilen hijsen, wachtlopen en expedities waren voor iedereen verplicht. Tijdens deze 6 maanden volgde je nog steeds je normale schoolprogramma, en aan boord waren ook 4 docenten die je met het grootste gedeelte van je vakken konden helpen. Daarnaast werden er extra lessen gegeven die te maken hadden met de plaats waar we op dat moment waren. Zoals lessen over vulkanen, zee, dolfijnen, meteorologie, navigatie en natuurlijk heel veel zeillessen. Maar daarnaast kon je ook een groot gedeelte van je reis zelf invullen: als je meer tijd in de machinekamer door wilde brengen, liep je gewoon een tijdje achter de machinist aan en voor extra Spaans kon je naar onze lerares Spaans toestappen. Maar nu ben ik weer terug en dat is even wennen. Want een paar weken geleden zat ik nog met 3 anderen in een minuscuul kamertje tot ’s avonds laat te praten over de snelste manier om de mast in te klimmen. En nu lig ik ’s avond alleen in mijn bed. Ik heb wel veel geleerd, en dat kon ik dan weer wel meenemen. Sommige dingen ben ik nog steeds niet kwijt, zoals mijn vergeetachtigheid, maar ik werk nu veel gedisciplineerder en dwing mezelf steeds beter en sneller te werken. Tijdens deze zes maanden zijn er ook heel wat vriendschappen gesloten en afspraken voor na de reis gemaakt. Vriendschappen stoppen niet ineens, en er zijn al weer plannen opgesteld, ideeën bedacht voor reünies en er zijn ook alweer wat kleine reünies geweest. En de groepswhatsapp blijft actief, met de kapitein als grootste praatjesmaker. Ik ben er weer! Na zes maanden wachtlopen, zeilen hijsen en het aanhoren van brandalarmen om drie uur ’s nachts, lig ik weer rustig in mijn niet bewegende grote bed. De afgelopen maanden ben ik samen met 33 andere leerlingen op zeilavontuur geweest met de Regina Maris, een zeilschoener van 47 meter. Het was wel wennen in het begin, maar na twee à drie weken liepen de meeste dingen al goed. Samen in de keuken staan, zeilen hijsen en weer strijken. Met zijn allen een vulkaan op om de zonsopkomst van de top mee te maken en in allemaal verschillende landen scholen bezoeken en met de mensen daar over hun en jouw leven praten.

RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=