d’n HaDeejer | 17 Noa al die jòrre heb ik ’t Bernheze gevoel eindeluk gevonde. Ik heb ’t grif te pakke en ik kan oew zegge: ’t vuult goewd. Ik ben zellef wè rommelig van aard en ben heel dik wè kwet. En ik ben aaltet heel erg blej ès ik iets wer trugvèin. Zellefs ben ik olling blèj wanneer ik iets trugvèin, terwijl ik iets anders zocht. Nou waar ik allang niemèr op zuuk nor ’t Bernheze gevuul mar opins heb ik ’t gevonde. Ik zallet verklappe: ’t Bernheze gevuul is ’n vrouw, en ze hèt Marieke. En ’t is ’n grif skôn dingeske. Ja, die Marieke mag er zen, en sterker nog, ze is er al. Ik zie ’t hillemol zitte op ’t gróte Bernhezer schip mè Mariekes òn ’t roer die ons dùr de stùrme der politieke zeej lódst, op weg nor de veilige haven van herindelingslaand. Niks Den Bôs, niks Veggel, wij zen één mè Mariekes. Marieke kiest vur ons en wij (teminste ikke) kieze vur Marieke. “Marieke Marieke, vùr jou is di lieke”, zo ès Gerard van Maasakkers ’t zo mooi zingt. En d’r is meer. Marieke wil hier gòn wone. En mè ‘hier’ bedoelt ze netuurluk HD volges men. Ik heb iventuweel nog wel wè plots in men hùske, mochte niks kunne vèine. En ik ben van alle gemakke vùrzien: ik heb wèrrem wòtter, tillevisie mè afstandbediening en ’n koffiezetapperaat en ôk unnen kittel vùr ès ge van teej houdt. Marieke is van menne leeftet en wij hebbe allebei ’t geluk dè we d’r veul jonger ùtzien. Ès ik ‘smèrges in de spiegel kèèk, dan skat ik munèige aaltet jonger dan dè ik eigeluk ben. En ik ha Marieke nog jonger geskat. Ja, ze hè ’n mooi snuutje. Van men mag Marieke alle mònde vèur op d’n HaDeejer. Ik hagget geleze, desse rècht ha op waachtgeld ùmdèsse hier ès burgemister minder verdient ès door in Tilburg. Mar Marieke hoef gin wachtgeld, en ze zin zellefs dè gimman dè vùr heur ùt hoef te make. Ja, ze kan ’t noggal duideluk zegge. En dè is aalt hendig ès iemes duideluk is. Door hedde teminste wè òn. Door kunde gè nog van lere, zin onze vôdder vruger. Ik zeg ‘t oew, ’t Bernhezer gevuul, ik weet nou eindeluk wè ’t is. ’t Is de Bernhezer lente, de Bernhezer rinnessaanse! Ik zie de bluumkes, de vùggelkes, de zon en ik zie vùral Marieke. Ik zieget gewoon hillemol zitte. Di is gewoon ‘ons’ Marieke of zo ès wij dan zegge ‘ons Merie’. ToKo ’t Bernheze gevuul column toon Herfst in HaDee Het is herfst. Voor fotografen het seizoen bij uitstek om erop uit te trekken om het meest kleurrijke seizoen van het jaar op de gevoelige plaat vast te leggen. Ook onze fotografen gingen naar buiten om de herfst in HaDee in beeld te brengen. fotografie Eefje Voets en Lianne Gabriels
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=