De keus viel niet op Rosmalen of andere Bossche voorsteden, maar de Zandstraat 5b in HaDee is nu het domicilie. “Binnen een dag hadden we beslist om hier te gaan wonen. Naderhand hebben we gehoord dat andere gegadigden spijt hadden dat ze niet sneller een besluit hadden genomen” “Het is een fijn dorp, je voelt je veilig en het geeft vrijheid en rust in vergelijking met de stad”, voegt Sanneke toe. “Dit is zo’n mooie plek om te wonen, de ruimte om ons huis, het uitzicht dat we hebben en het pad hier tegenover dat zich door de velden naar de bossen verderop slingert. Bij mooi weer is het hier hartstikke gezellig druk met wandelaars. En Ruben loopt vaak met Maurits naar de boer aan het eind van het pad.” “De voorzieningen zijn gewoon goed; gezondheidszorg, scholen, kinderopvang, winkels. Natuurlijk wijken we weleens uit naar Den Bosch of Veghel , maar voor de dagelijkse zaken kun je hier prima terecht. Alleen jammer dat de groenteboer er niet meer is. En de Kersouwe bevelen we iedereen aan. Wat een sfeer” “We wonen nu een jaar hier en de herkenning van de seizoenen komt weer terug.” vervolgt Maurits. “Als ik vanuit mijn werk in Zeist naar huis rij , een rit van 45 minuten, zie ik net als vorig jaar toen we hier aankwamen, het fluitenkruid uitbundig in bloei staan. Dat geeft een vertrouwd gevoel.” “Twee dingen wil ik nog eens uitzoeken over mijn nieuwe omgeving,” zegt Maurits. “Op de eerste plaats waarom het pad hier tegenover ‘gedwongen arbeidsstraat’ heet. Het is een zware naam en het verwijst waarschijnlijk naar de geschiedenis hier. Maar ik wil het fijne ervan weten.” “En het andere is waarom wij geen HaDeejer in de bus krijgen. Toon van Sleuwen, onze buurman, komt zijn exemplaar iedere maand trouw brengen. Hij komt achterom, dat Brabantse gebruik hebben we al overgenomen, maar we zouden ook graag in het maandelijkse ritueel van de ‘Hadeejer ommegang’ worden bijgezet. Noot van de schrijver: twee dagen na dit interview wordt duidelijk dat Toon van Sleuwen de bezorger van dienst is!! Sinds vorig jaar mei wonen Maurits en Sanneke van der Aa met hun twee kinderen Ruben (2 jr.) en Pepijn (10 mnd.) aan de Zandstraat. “Eigenlijk toeval dat we hier terecht zijn gekomen”, vertelt Maurits. “Vanuit Utrecht, onze vorige woonplaats, over de N 279 naar de ouders van Sanneke in Gemert rijdend, zagen we vaak afslag Heeswijk-Dinther staan. En op zoek naar een huis in de omgeving van ‘s-Hertogenbosch, omdat Sanneke dichterbij haar werk wilde wonen - ze werkt daar als commercieel juriste bij een bedrijf - hebben we op een dag een rondje door dit dorp gemaakt.” column Henk Import over Hadee Zoals ieder schrikkeljaar staan we ook nu, eind mei, weer aan de vooravond van een drukke sportzomer. Aanstonds begint het EK voetballen in Polen en Oekraïne, dat velen misschien wel weer een ongekend oranje gevoel bezorgt. In juli vindt, met of zonder dopingschandalen, weer de Tour de France plaats en daarna krijgen we nog de jacht op de medailles van de Olympische Spelen. Jawel, uiteindelijk hebben ook de huisartsen van Huisartsenpraktijk Heeswijk het licht gezien en is de naam veranderd in Huisartsenpraktijk Heilaren. Per slot van rekening is de Heilarensestraat nog altijd Dinther. Het had dus ook Huisartsenpraktijk Dinther kunnen zijn, maar dat krijgen ze waarschijnlijk niet fatsoenlijk uit hun strot. Tenslotte weer mijn kippen. Naar aanleiding van de vorige column kwam degene, die mijn haan meegenomen en opgegeten heeft, een nieuw haantje brengen. Maar dat ding is ontzettend klein en heeft zo’n korte pootjes, dat het lijkt of hij met zijn buik over de grond sleept. Hij is zo klein dat, als je hem slacht, het amper een sateetje oplevert. En ik heb twee van die hele grote witte kippen met sokken. Dus als het haantje een kip wil dekken heeft hij het gevoel dat hij eerst de Mount Everest moet beklimmen; een schier onmogelijke opgave dus. Nee, het haantje heeft niks aan de kippen en de kippen komen met dit haantje ook niet aan hun gerief. Er wordt dus niet gedekt in mijn kippenkooi. Daarbij denk ik ook aan Heesch dat gerust bij Oss kan en niet bang hoeft te zijn door Oss gedekt te worden. Want als er iets is wat een os niet kan, dan is het dekken. Henk Habraken Deksels Tekst en foto's: Jacques Worms 7 | mei 2012
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=