Gerard heeft het druk; we zochten hem op in Nuenen, waar hij optrad bij de onthulling van een portret van Vincent van Gogh dat daar in een groot grasveld uitgebeeld was met bloemen en planten. Bij onze aankomst zweefde hij in een helikopter door de lucht om het kunstwerk van boven af te bezichtigen. “Dat kan je in Heeswijk in de open lucht ook gebeuren,” vertelt Gerard even later, “je bent bezig met een mooi nummer en wedde detter onverwaacht een heli overkomt, of een ballon. Dat is tegelijk het verrassende van een optreden buiten. We treden regelmatig buiten op; de zwaarste liedjes laat ik dan weg, het is wat luchtiger, letterlijk en figuurlijk.” Het is niet vreemd dat Gerard van Maasakkers in Nuenen gevraagd is, want hij is er geboren en getogen. “Ik heb de middelbare tuinbouwschool gevolgd,” vertelt hij, “en zou eigenlijk het tuinbedrijf thuis overnemen. Maar mijn hart lag bij de muziek.” Op zijn 17e kreeg hij zijn eerste gitaar, hij volgde nog HBO-opleidingen tuin- en bosbouw in Boskoop en Velp. In 1978 verschijnt zijn eerste lp ‘Komt er mer in’ met liedjes in het Brabants dialect. Het was meteen een succes. In 1980 besluit Gerard definitief te kiezen voor de muziek. En sindsdien volgden veel lp’s en theaterprogramma’s met verschillende muzikanten, meer dan dertig jaar lang. Hij woont nu in Budel. geen nostalgie Bij Gerard van Maasakkers denk je meteen aan een zanger in het dialect. “Maar dialect is nooit mijn doel geweest,” zegt hij zelf. “Ik kan me er wel het beste in uitdrukken, maar ik gebruik bewust geen oude dialectwoorden. Ik gebruik de taal die ik met mijn vrienden gebruik. De taal verandert en je verandert met de taal mee. Ik schrijf en zing ook geen zwaar nostalgische liederen over vroeger. Ik probeer door te leven en zing over wat me nu bezighoudt.” Van Maasakkers zingt enkele teksten van een ander, maar 99% is van hemzelf. Een tijdlang heeft hij opgetreden met de Vaste Mannen, maar dat is niet meer. Als begeleiding heeft hij nu Harry Hendriks met gitaar, Mike Roelofs aan de toetsen en Arthur Lijten doet slagwerk. Een mooie niet te zware groep muzikanten, waarbij de liederen goed verstaanbaar overkomen. Tenminste dat was zo tijdens het dialectfestival in Lieshout op 10 juni, waar zij een groot publiek wisten te amuseren. Ook buiten in een kiosk op een plein. druk programma Het oudste lied van de zanger is ‘Hé goade mee’. Dat is algemeen bekend. Pas nog, in april, kreeg hij de Annie MG Schmidtprijs voor een nummer uit Lijflied, ‘Zomaar onverwacht’. Dat gaat over het verlies van een goede vriend. “De tekst is wel gebaseerd op een persoonlijk gebeuren,” zegt Gerard, “maar ik probeer het toch algemeen herkenbaar te houden.” Hij viel veel vaker in de prijzen. Zo kreeg hij ooit de Gouden Harp en de Ad de Laat prijs. Verder is hij ereburger van Brabant en Ridder in de orde van Oranje Nassau. De laatste jaren treedt Gerard van Maasakkers op door heel het land. Wie eind augustus niet naar de Kersouwe kan, kan kort daarna terecht in Oisterwijk en Mariahout, maar in september ook in Amsterdam in De Kleine Komedie. Hij heeft zo’n tien optredens per maand. Ook in het buitenland wordt hij graag gevraagd. “Natuurlijk in den Bèls,” zegt hij, “maar ook af en toe in Bretagne, en we hebben onlangs een trip gemaakt naar Brazilië, waar we gezongen hebben met slagwerkers uit de sloppenwijken. Dat was een fantastische ervaring. Ik zeg altijd: ‘Het is altijd nou’ en nou ik dit zeg, is dit moment al weer voorbij. Want alles heeft zijn ontwikkeling in de tijd. Taal is levend.” lijflied Gerard van Maasakkers zegt dat hij met veel plezier naar Heeswijk komt om er Lijflied te brengen: “Het is er intiem, en toch groot en buiten, en ik ken de goeie sfeer. We hebben ook een leuke toegift.” Wat dat is, wil hij echter niet zeggen. Zijn eigen toppers vindt hij o.a. ‘Cis Verdonk’, ‘Den boom’ (over zijn vader) en het recente lied ‘Zomaar onverwacht’. Dat brengt hij zeker ten gehore. Het belooft weer een bijzondere avond te worden met de Brabantse zanger en zijn orkest. Tekst: Ad van Schijndel Foto’s: René Kuijs Uit: Gerard van Maasakkers, Zomaar onverwacht zomaar onverwacht ik ben er amper op bedacht krimpt m’n hart ineen als ik denk hoe wij hier samen samen, niks aparts op ‘nen doordeweeksen dag zomaar zonder erg gewoon hier samen waren morgen komde gij praten over jou en mij ‘k denk da we allebei wel weten da de wegen zich gaon scheiden ik ben nie kwaad geweest verbaasd, nog wel ‘t meest ik dacht da wij ‘n leven lang bij mekaar zou’n willen blijven samen naar Samos, of samen alleen weg op de motor, of nergens heen ik in de stoel en gij op de bank of in de Jordaan bij De Prins aan d’n drank ik kan goed alleen zijn maar nie te lang... zomaar onverwacht ik ben er amper op bedacht krimpt m’n hart ineen als ik denk hoe wij hier samen zomaar ‘n moment wa ik nou pas herken waor ik nooit aan wennen zal; da gij er nie meer bij zult zijn... gerard van Maasakkers in de Kersouwe met avondvullend programma 19 | juni 2012
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=