“De maatschappij moet opletten dat het wat zuiniger omgaat met de boeren. Wereldwijd. Men trekt te gemakkelijk conclusies en steeds meer is de tendens: ’Schop ze er maar uit, die boeren’. Zo gemakkelijk is het niet. Het is veel complexer. Voor iedere boer die weggaat komt alleen maar stad of industrie voor in de plaats. Willen we dat dan? Als je de boeren wegvaagt, wie gaat er dan de verantwoordelijkheid nemen voor lekker en veilig voedsel en een prettige en veilige leefomgeving? Hoe je die verantwoordelijkheid neemt? Ik hoop een bruggenbouwer te zijn. Verbindingen maken tussen kennis, praktijk en politiek. De boel opnaaien, daar ben ik goed in.” Slachten Kennis die hij wil delen met anderen. Met collega’s, studenten, nationaal en internationaal. De contacten reiken tot internationale ministeries. Hoe zit het eigenlijk met de politiek? “Politiek zou niet voor bange mensen moeten zijn. Geen verantwoordelijkheid, geen visie en bang voor hun eigen hachie. Te weinig kennis, overzicht en scoren met one-liners. De kenmerken van populisme.” Over het eventuele verbod op het ritueel slachten is hij (ook) duidelijk. “Daar hebben wij toch niets mee te maken wat die mensen doen. Het is pure stemmingmakerij. Eeuwenlange traditioneel culturele rituelen politiek te misbruiken is van een hoogmoed die zijn weerga niet kent. De Partij voor de Dieren kaapt het domein van de mensen die de dieren verzorgen. Alsof deze mensen geen verantwoordelijkheid voelen. Natuurlijk moet er geen onnodig dierenleed zijn. Maar we raken het contact met de aarde kwijt, zodat er straks niemand meer is die zelf nog een kip kan slachten.” Maar Marcel wordt er niet cynisch van. “Daar schiet niemand wat mee op. Geen probleem is zo groot of er is wel een oplossing voor. Ook met tegenwind kun je zeilen. Ik heb geen dikke huid, met een dikke huid sluit je jezelf af. Ik noem het liever een soepele huid. Goede mensen om je heen om te delen, daar kun je veel mee. Gezin, familie, collega’s, vrienden.” Romantiek? “De buitenkant met gefilterd zonlicht is altijd mooier dan de realiteit. Ook hier is het de kunst om te verbinden. Het romantische met de zakelijke realiteit. Ik kom niet meer dagelijks in de stal. Hier in Heeswijk-Dinther hebben we een bedrijfsleider, een neef van me. De volgende generatie stroomt al in het bedrijf. Ik ben in de praktijk meer manager en wetenschapper dan boer. Maar ik voel me wel boer. We hebben binnen het bedrijf nooit de filosofie gehad om zoveel mogelijk geld te verdienen. Wel een goed leven en continuïteit voor het bedrijf, de medewerkers en de dieren. De bedrijfsfilosofie is ook warmte, het is een sociaal gebeuren. Maar er moet ook brood op de plank en dat kan uitstekend samengaan.” Op de vraag aan zoon Mark (Marcel is samen met wat andere vaders hockeycoach bij de A1) waar vader goed in is bij het coachen is hij duidelijk: “De zaak opnaaien.” Dat is zijn ding. In alles wat hij doet. “En ik wil op de hoogte zijn wat er allemaal mogelijk is in het leven. Doen waar je zin in hebt. En ik heb veel zin. Eten koken en lekker eten. Ik kook bijna altijd.” Lief en leed Toneelspelen is ook een van die dingen waar hij zin in heeft. Bij Kantlijn. “En dat blijft niet alleen bij toneelspelen. Met toneel ben je intensief met elkaar bezig, je bent kwetsbaar. Dat worden ook je vrienden. Lief en leed deel je met elkaar. Als je niet met elkaar kunt huilen, kun je ook niet lachen met elkaar. Maar het laatste staat voorop.” Marcel schrijft gedichten, bij bijzondere gebeurtenissen of zomaar. Ontroerd kan hij raken door de liefde en getroost door vriendschap. “En deze kunnen allebei overgaan, zijn niet vanzelfsprekend. Daar moet je aan werken.” Eitje? “Gebakken, dooier stuk, bieslook, versgemalen peper, snufje kerrie en paprikapoeder.” En van de kip zelf? “De rug en de nek.” ‘De boel opnaaien, daar ben ik goed in’ Nog tips? “Op onze website www.kuijperskip.com staan verschillende recepten, en voor informatie over ons nieuwe project www.nieuwgemengdbedrijf.nl.” 19 | juli 2011
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=