Hij heeft Mavo, Havo, systeemprogrammeur, CIOS, Mariniersopleiding en MTS werktuigbouw gestudeerd en zijn laatste baan was entertainer in een hotel. Hij heeft uit een eerder huwelijk een zoon van 18 jaar die in Duitsland woont. “Toen ik ruim twee jaar geleden een vriendin hielp bij het schilderen van een chalet op de camping wilde ik ook wel zo’n chalet voor een prikkie kopen. In een dorp kan je immers een fris hoofd krijgen. En zo geschiedde. Ik vind de mensen in Heeswijk open, hartelijk en vriendelijk en woon hier met plezier. Een echte baan heb ik niet meer, omdat ik niet zo in het systeem pas. Ik ben een ‘houtgek’ en sta vooraan bij de boomdokter te wachten om de omgezaagde boom mee te nemen en te verwerken tot een totempaal. Momenteel ben ik een cobra aan het maken om die uiteindelijk aan een vriend in Culemborg te schenken. Ik skeeler graag, liefst iedere dag en maak muziek in de vorm van gitaar en drums. Verder vind ik het mooi om de zonsopgang te fotograferen, dit past bij mijn gemoedstoestand. Ik ben een waterman dus ben ook verzot op de maan, in de schaduw van de maan, zeg maar.” “DE MENSEN IN HEESWIJK LATEN JE LEKKER JEZELF ZIJN” SOLEXRACE “De mensen in Heeswijk laten je lekker jezelf zijn. Ik kijk veel op de posters wat hier allemaal te doen is. Ik vind de solexrace helemaal geweldig, keek de eerste keer mijn ogen uit. Wie verzint het om door een kroeg te rijden! Ik twijfel nog of ik dit jaar ook ga deelnemen. Ik hoop dat de gemeente de grond vrijgeeft waar mijn chalet opstaat zodat ik die kan kopen. Ik ben erg vereerd gevraagd te worden voor dit interview en dank voor de cola. Ik ga naar huis skeeleren want het is al donker.” Jean-Philippe le Pair (47) woont sinds februari 2009 in een chalet op camping de Wildhorst. Hij is geboren in Beiroet, Libanon en daar te vondeling gelegd omdat zijn moeder een buitenechtelijke relatie had. Na 9 maanden in een ziekenhuis te zijn verzorgd is hij geadopteerd door zijn Nederlandse vader en moeder en verhuisde hij naar Leiden. Een gesprek met hem op het terras van café De Zwaan waar hij even uitrustte tijdens een skeelertocht. Tekst: Marijke van Oorschot Foto: René Kuijs column Henk Import over Hadee Het is 8 augustus 2011, dus vakantietijd. Overvloedige regen daalt als een naargeestige moesson neer op de doorweekte aarde van HaDee. In de financiële wereld zien de beurzen hun koersen tot diep in de rode cijfers dalen. De blijmoedige, uitbundige vakantiestemming ontbreekt volkomen en triestheid overheerst. Daarbij komt nog dat het Brabants Dagblad de vorige week enquêteresultaten publiceerde over het samengaan van Maasdonk en Bernheze. Eenderde van Maasdonk en een kwart van Bernheze bleek voor samengaan te zijn. Burgemeester Heijmans vond dat verrassend positief, maar ik helemaal niet. Nou ja, ik ben geen burgemeester en bij mij telt het gevoel soms meer dan de ratio; het hart meer dan het verstand. Ik ben namelijk ooit geboren in de gemeente Dinther dat toen ruim tweeduizend inwoners had. Ruim 800 jaar was en bleef Dinther zelfstandig tot de samenvoeging met Heeswijk in 1969. Het samenvoegen ging en gaat daarna steeds maar door en als Landerd er straks ook nog bij komt, wonen we in een wangedrocht als gemeente van 19.808ha en 55.000 inwoners. “Weet jij waarom burgemeester Heijmans vóór het einde van zijn carriere hier vertrekt?” vroegen verschillende mensen mij. “Zou hij zijn buik dik hebben van Bernheze?” Nee, hij heeft zelfs geen buikje. Maar als je iedere dag vanuit Dinther (ja, daar woont hij) naar Heesch moet, voelt dat telkens aan als een gang naar Canossa en dat houdt niemand lang vol. Daarom gaat hij naar Weert, dat bekend is van de Weerter babbelaars. Nee, dat zijn geen raadsleden maar snoepjes. En Heesch? Heesch hoort bij Oss. Henk Habraken Maasdonk en Heijmans 7 | augustus 2011
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=