d'n Hadeejer maart 2010

In Spanje heeft iedereen boven de pakweg 35 jaar een katholieke naam. Dat komt doordat het, tijdens de dictatuur van Franco, verplicht was om kinderen de naam van een heilige te geven. Alle meisjes die in die tijd geboren zijn heten sowieso María, aangevuld met een andere naam, bijvoorbeeld María Belén (Betlehem), María de la Caridad (liefdadigheid) of María Inmaculada (onbevlekte ontvangenis). Mannen hoefden (natuurlijk) geen María te heten, maar moesten wel vernoemd zijn naar een heilige, zoals Joannes (Juan) of José (Jozef ). De naam José wordt vaak Pepe. Dit staat voor Padre Putativo (PP), wat zoiets betekent als Vermeende Vader. Jozef was immers de Vermeende Vader van Jezus. Tijdperk ná Franco Toen Franco stierf en de weg vrijgemaakt werd voor de democratie die Spanje sinds 1978 kent, waren al die katholieke gebruiken niet meer verplicht. Toch is Spanje nog altijd vrij katholiek ingesteld. Elke paar honderd meter vind je wel een kerk, die nog steeds druk bezocht worden. Tot een paar jaar geleden ging automatisch een bepaald percentage van je belastingaangifte naar de kerk, maar dit heeft men veranderd. Nu kun je een vakje aankruisen als je wil dat dit percentage naar de kerk gaat, en een ander vakje als je wil dat dit deel naar een andere (liefdadigheids-)instelling gaat. Vorig jaar kruisten nog altijd zo’n zeven miljoen belastingbetalers het vakje van de kerk aan De hele dag processies Binnenkort is het weer zover: de Semana Santa. Dat is de Heilige week, die precies een week voor Pasen begint, op Palmzondag. Dan trekken de hele dag, de hele week, processies door de stad waarbij ze enorme heiligenbeelden, die soms wel duizend kilo wegen, van de ene kerk naar de andere sjouwen. Zonder wieltjes, met hun blote handen, en soms ook nog op blote voeten! Overal gebeurt het in een sfeer van boetedoening. Ikzelf vind het heel deprimerend. Vrolijk word je er niet van. Alles wordt vergezeld van hele zware muziek. Klagend trompetgeschal met zwaar, langzaam, slepend tromgeroffel. En iedereen in de processie heeft ook nog zo’n eng Ku Klux Klan-gewaad aan. Het heeft er natuurlijk niets mee te maken. De KKK heeft de gewaden overgenomen om zich te vermommen en er anoniem, “in Naam van het Christendom”, een andere boodschap mee uit te dragen, maar toch. Je kunt van die beeldjes kopen van mannetjes met zo’n rare puntmuts, maar ik denk dat, als je dat in Nederland op de schoorsteenmantel zet, mensen wel kunnen gaan denken dat je een racist bent. Voordat zo’n processie begint, staan mensen vaak al uren van tevoren te wachten langs de weg om hem langs te zien trekken. Een beetje zoals met de carnavalsoptocht, maar iets minder vrolijk. En erg sympathiek zijn deze gelovigen (fanatiekelingen?) vaak niet. Ik heb een vriendin, die lieten ze er niet langs om haar huis in te kunnen! Ze moest maar wachten tot de processie voorbij was. En hij was nog niet eens begonnen! Op zich is het wel mooi om het een keertje te zien, maar als je er ééntje gezien hebt, dan heb je ze allemaal wel gezien. En als je, zoals ik, in het centrum van de stad woont, word je al vrij snel “processiemoe”. Om een uur of negen ’s ochtends komt de eerste langs en dan gaat het door tot een uur of twee ’s nachts. Laat mij in Godsnaam lekker slapen! Ellen van de Geijn woont nu zo’n drie en een half jaar in Spanje, om precies te zijn in Valladolid. Dat is de hoofdstad van de autonome regio Castilla y León. Klagend trompetgeschal met slepend tromgeroffel HaDeejers overdegrens Spanje Groeten van Ellen van de Geijn In de rubriek “HaDeejers over de grens”krijgenjongerendegelegenheid ietstevertellenoverhunverblijf inhet buitenland. Wil jij je ervaringen met onsdelenofkenjeiemanddiewekunnen benaderen? Stuur eenberichtjenaar: redactie@hadeejer.eu De katholieke kerk speelt een belangrijke rol in de Spaanse samenleving Processies tijdens de Semana Santa 25 | maart 2010

RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=