Wie bij borduren aan oude vrouwtjes en grove kruissteken op kussenslopen denkt, zoals ik deed, heeft wat te bekrompen gedacht. Enigszins verbaasd over mijn opdracht, het interviewen van een man met als hobby borduren, ging ik op bezoek bij Rob Cremers (52) uit de Willebrordstraat. hobby’s Bijzondere Rob Cremers beoefent met borduren niet-alledaagse mannenhobby Altijd op zoek naar iets nieuws ‘Het is een heerlijke manier om je harde schijf even te formatteren’ Rob werkt als kantonrechter te Helmond. Op zijn werkkamer prijkt normaal gesproken zijn trots. Voor de gelegenheid heeft hij dit kunstwerk mee naar huis genomen. Het is een borduurwerk van een schaars geklede vrouw van de Pirelli-kalender; Vrouwe Justitia met zoals gebruikelijk een weegschaal in haar hand. Rob z’n sterrenbeeld is ook weegschaal. Rob: “Deze afbeelding past bij mij. Ik heb de foto gescand op de computer en met een speciaal programma omgezet in een borduurpatroon. Dat programma berekent precies hoeveel kaaslinnen en garen je nodig hebt en ook nog eens welke kleuren. Ik heb hier zo’n twee-en-een-half jaar, met tussenpozen, aan gewerkt. Het zijn ruim 79.800 kruissteken, twee over twee.” Kerstmannetjes “Mijn dochter vroeg eens aan me wat wij vroeger deden voor er Internet was,“ vertelt Rob. “Ik vroeg of ze bedoelde voor er televisie was… Ik hielp toen ik een jaar of zeven was af en toe, samen met mijn zus, mijn moeder mee met borduren. Met naald en draad maakten we kerstmannetjes voor op de kerstkaarten. Op school kregen we ook handwerken. Daarna zakte het een tijdje weg. Ik ging studeren, het leger in en werken. Ik ontmoette mijn vrouw Ellen en we verhuisden in ’89 naar Heeswijk.” Toen hun eerste kind op komst was, kwam Robs moeder met een geboortepatroon uit de Margriet. “Ik heb garen gehaald en ben aan de slag gegaan. Ik vond het meteen weer leuk om te doen. Het is mooi om te zien hoe iets onder jouw handen vorm krijgt.” Op de camping zie je veel mensen met een puzzelboek. Rob neemt dan zijn borduurwerk ter hand: “Heerlijk om te ontspannen”. Ook tijdens het kijken van een goede detective zit hij gerust te borduren. “Soms doe ik het ook maanden aan een stuk niet. Als ik m’n projecten bijna af heb, ga ik weer op zoek naar iets nieuws om aan te beginnen. Op internet vind je veel kant-en-klaar-pakketten. Maar het aardigste is het om zelf je foto’s of afbeeldingen te scannen en daar vervolgens een borduurpatroon van te maken.” Kraamcadeau “Mijn collega’s krijgen allemaal een origineel kraamcadeau. Ik borduur een geboortetegeltje en mijn collega’s lappen voor het lijstje,“ zegt Rob. “Maar het meest trots ben ik op een aantal grotere werken. Ik heb een hoofd van Toetanchamon geborduurd. Dit zag ik bij kennissen in een lijst hangen en heb ik nagemaakt. Ook twee vrouwenafbeeldingen in Jugendstil zijn erg mooi geworden. Die moet ik overigens nog wel inlijsten.” Boven een oude bank van Ellen’s opa in een hoek van de kamer, hangt een borduurwerk van een verleidelijke dame in een gouden lijst. “Ik noem deze ‘sofa’ wel eens een hoerenbankje en vond de afbeelding hier erg goed bij passen.” “Ik speel nog met het idee om een portret van Willem-Alexander te borduren met veel kleurnuances. Dat wordt per slot van rekening het volgende staatshoofd, waarvan ik een afbeelding op mijn werkkamer krijg. Ik ben ooit aan een portret van Beatrix begonnen, maar in het patroon heb ik te veel kleurnuances laten zitten en ik was niet tevreden over de kleurbalans. Daarom ben ik daar mee gestopt. Je moet overigens wel accepteren dat een werkstuk niet in een uur af is.” Onder de indruk van hoe mooi de borduurwerken zijn - het zijn net schilderijen/ tekeningen - en hoeveel geduld je ervoor moet hebben, vertrek ik. Mijn mening over borduren is helemaal bijgesteld! Rob Cremers Tekst: Noortje van Schijndel Foto: Trudy van de Wetering 9 | juli 2010
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=