Feesten en eten, dat zijn volgens mij wel de favoriete bezigheden van de gemiddelde Spanjaard. Ze hebben hier een hele hoop feestdagen, meestal om de dag van een of andere heilige te vieren. Als een feestdag toevallig in het weekend valt, dan wordt die dag verzet naar de maandag zodat men alsnog vrij heeft. En als de feestdag een donderdag is, wordt door velen gebruik gemaakt van het fenomeen “puente” (brug): dan wordt de vrijdag erbij genomen. Al die vrije dagen zijn natuurlijk een soort “valse” zondagen en dat betekent dat de dag ervoor de café’s de sluitingstijden van de zaterdag handhaven: tot half vijf of vijf uur ’s nachts. Maar ook op een gewone doordeweekse dag gaan de uitgaansgelegenheden vrij laat dicht: om half drie. Nou wil dat niet zeggen dat ze hier de hele week dronken zijn. Het drinkritme is heel anders dan in Nederland. Over een biertje doen ze in de regel veel langer. En daarna bestellen ze niet meteen weer een nieuwe. Het gaat meer om het onder elkaar zijn dan om het drinken zelf. Iberische ham Laatst ben ik nog uitgenodigd om ham te gaan eten in een bar op een gewone donderdag. Iemand had met de Kerst van haar baas een ham gekregen. Niet een schouderham of een stuk coburger. Nee, een hele Iberische ham, met poot en hoef er nog aan. Lekker! Die ham kwam op de bar te staan. Met een groot mes werden er plakjes afgesneden en op bordjes gelegd. Onder het genot van een goed glas rode wijn en met een stukje brood hebben wij dat allersmakelijkst op staan te eten. Ook overdag gaat de Spanjaard naar de kroeg. Niet om te zuipen, maar om even iemand te zien, wat lekker bij te kletsen of om wat tapas te gaan eten. Voor het werk, na het werk, of zelfs tijdens het werk, of om af te spreken met een klant. Met een kopje koffie of natuurlijk gewoon een pilsje erbij. ’n Brilletje en ‘n hoedje Carnaval wordt hier wel gevierd, maar niet zoals in ons Brabantse land. Er wordt hier echt een sport van gemaakt om zo goed mogelijk verkleed te gaan, al zijn er mensen die met een raar brilletje en een gek hoedje al klaar zijn. Mij is verteld dat er jaren geleden nog wel een optocht was, maar die is samen met de toenmalige gemeenteraad verdwenen. Tot eind jaren ’70 (tijdens de dictatuur van Franco) was Carnaval overigens nog streng verboden. Spanje was een streng katholiek land, maar de Carnaval had volgens Franco alleen maar dronkemanstaferelen en excessen tot gevolg. Dus bannen die hap! Gelukkig zijn die tijden voorbij. Ook het (samen) eten is hier heel belangrijk. Officieel zijn er wel vijf maaltijden per dag! En ze eten werkelijk álles, tot de neus, de oren en het varkensstaartje aan toe. Ik heb wel eens varkensneus geprobeerd, maar eerlijk gezegd vond ik dat best vies. Sponzig vlees met neusgaten… Er lagen ook oren bij, maar die heb ik maar laten liggen, er stonden nog haren op! Ondanks de crisis, die er hier behoorlijk heeft ingehakt (19% werkloosheid en de teller loopt nog), speelt het sociale leven zich nog steeds vooral buitenshuis af. Vrienden spreken af in het café, de krant lezen de Spanjaarden meestal in een bar en ook wordt daar een kaartje gelegd of domino gespeeld door de ouden van dagen. Wel schieten de kledingverstelwinkeltjes als paddestoelen uit de grond, want tja, er moet toch bezuinigd worden... ‘Ik heb wel eens een varkensneus geprobeerd,maardatvondikbestvies’ Ze eten echt alles! Ellen van de Geijn woont nu zo’n drie en een half jaar in Spanje, om precies te zijn in Valladolid. Dat is de hoofdstad van de autonome regio Castilla y León. ‘Kledingverstelwinkeltjes schieten als paddestoelen uit de grond’ GroetenvanEllenvandeGeijn Verkleden is een sport In de rubriek “HaDeejers over de grens” krijgenjongerendegelegenheidietstevertellen over hun verblijf in het buitenland. Wil jij je ervaringen met ons delen of ken je iemanddiewekunnenbenaderen?Stuureen berichtje naar: redactie@hadeejer.eu HaDeejers overdegrens Spanje 25 | februari 2010
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=