9 | februari 2009 In 1969 waren er maar weinig mensen die de samenvoeging van Heeswijk en Dinther wensten. Maar door de geografische ligging en de toch wel heel kleine schaal was die samenvoeging nog te begrijpen. De samenvoeging van 6 plaatsen tot het bestuurlijke wangedrocht Bernheze zag helemaal niemand zitten. En nog steeds zijn er (behalve de bestuurders) nog geen mensen te vinden die deze samenvoeging toejuichen. Het zijn twee voorbeelden van schaalvergroting, die bij de burgers weinig enthousiasme losmaakten of zelfs voor afkeer zorgden. En toen liet “onze” burgemeester Heijmans zich enkele maanden geleden ontvallen dat het allemaal nog veel groter moet. Toen ik het las, dacht ik nog even dat onze eerste burger een onverwachte aanval van hoogmoedswaanzin had gekregen, maar al snel bleek dat er ergens in de donkere krochten van bestuurlijk Brabant een weloverwogen plan was gesmeed om de laatste restjes betrokkenheid van burgers bij hun directe leefomgeving de nek om te draaien. Liefst twee gemeentes (Maasdonk en Landerd) moeten worden geannexeerd om “de nodige slagkracht” te kunnen verwerven. Er moet weer zo nodig ergens een vuist tegen worden gemaakt en natuurlijk kan dat niet als je een gemeente bent van minder dan 100.000 inwoners of daaromtrent. Betrokkenheid van de burger Burgemeester Heijmans en degenen die hem op dit heilloze spoor hebben gezet, zouden toch onderhand moeten begrijpen dat groot, groter, grootst niet de oplossing is voor de problemen die zij zien. En problemen zijn er zeker wel, alleen het zijn andere dan onze burgervader ziet. Het eerste probleem is het feit dat er geen betrokkenheid meer is met de gemeentepolitiek (de beroemde kloof tussen burger en politiek, weet u nog wel). In de voormalige gemeentes werd er in de tijd van gemeenteraadsverkiezingen druk gesproken over de voors en tegens van de diverse kandidaten. Dat kon ook, want je kende die mensen. Je kon er ook een mening over hebben. En de opkomst was hoog, soms tegen de 90 %. In 2006 ging in Bernheze nog 58,6 % van de mensen stemmen voor de gemeenteraad. En ik durf te wedden dat als je de gemiddelde HaDeejer op de markt vraagt wie de wethouders van deze illustere gemeente zijn, dat ze niet verder komen dan Ad Donkers en Peer Verkuijlen (maar die is geen wethouder meer). De gemiddelde burger is niet meer betrokken bij zijn lokale bestuurders. Uit bijgaande overzicht van de gemeenteraadsverkiezingen 2006 blijkt dat de “dorpspartijen” OPG (Heeswijik-Dinther), ABB (Heesch) en Nistelrode Solidair (Nistelrode) respectievelijk 81%, 82% en 95% van hun stemmen haalden uit de kernen waar ze voor zeggen op te komen. Kiezers hebben dus blijkbaar geen gevoel voor Bernheze. En amper bestaat deze bij elkaar gefantaseerde gemeente (15 jaar al!) of het moet allemaal nog groter. Dit probleem (geen betrokkenheid van de burger bij de gemeente) is veroorzaakt door de schaalvergroting. Het bestond daarvoor niet. Schaalvergroting was dus geen oplossing voor dit probleem, maar veroorzaakte het juist. Een tweede probleem is de afstand, zowel letterlijk als figuurlijk. Ik ben een paar keer gedurende het afgelopen jaar naar Heesch geweest. Behalve dat er een belachelijk statusgebouw is neergezet kost het me ook 26 drempels heen en 26 drempels terug om een bezoekje van 5 minuten te brengen aan “mijn” bestuurscentrum. Vroeger liep ik even bij “de geminte”binnen. Lees verder op pagina 11. In het vorige nummer van De HaDeejer werd speciale aandacht besteed aan de samenvoeging Heeswijk en Dinther tot HeeswijkDinther, 40 jaar geleden, in 1969. Is de kwaliteit van de zorg van de gemeente voor de burgers beter geworden? Groot, groter, grootst. Maar nooit groot genoeg!? Bestuurders proberen burger verder van de overheid te vervreemden Tekst: Bart van Schijndel Foto: Piet van Zutphen
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=