Tis un jungske! Baby’s zijn altijd knap. Al is het kind nog zo lelijk, scheel, kaal, flaporen, noem maar op, niemand zal het in zijn hoofd halen om te zeggen: “Van mijn leven heb ik nog nooit zo’n lelijk kind gezien!” Je gaat de feestvreugde niet verstoren. Een oud – collega van me was vader geworden en oma’tje zei trots: “Onze Frans hi unne klenne, tis toch zonne mooien drulleke, krek onzen Hein.” En ‘onzen Hein’, die was lelijk! “Tis un jungske!”, zin Josef tege Maria. “Mè alles durop en duron, tis un mooi drulleke.” Veul kraamvisite krege ze nie, ze ware nogal un ent van huis gerakt. De buurt waar nie op komme dage, net zo min es opa’s, oma’s, bruurs, zusters. Van bei de kante ginman gewist. Ok de collega’s van dun bouwwor Josef werkte, han gin tet en ut waar toch kerstvakantie. Wel kwame dur un por skopsherders op de beschuit mè muisjes. Same mè dun ezel, wor Josef en Maria mè gekomme ware, dun os, die door al waar, en enkelde skoape, zaag ut er wel erremoejig ut, mar ut waar d’r gezellig. No enkelde weke wier ut fisje hillemol compleet. Dur kwame mar liefst drie kunninge op bezoek. Te voet nog wel. En kudo’s dè ze bè han, nie te geleuve! Zo han ze toch nog wè volk um dur heen. Maria mè al dè maansvolk, wè biste en dan dè mooi drulleke. Ze stonne ont begin van un hil nej avontuur. Vural vur dieje kleine! Wijt van huis, ut waar d’r gezellig. Feest! Ver van huis dus, net als ik. En feest. Nieuw leven is feest. Het leven is een feest. En Surinamers houden van feesten. En van lekker eten. Eigenlijk is het hier altijd Kerstmis. Hoe is het om Kerst te vieren met 30 graden en ga ik nog wat speciaals doen? In ieder geval wil ik wel een kerkdienst bijwonen. In Leonsberg, het dorp waar ik verblijf, is het overgrote deel van de mensen Moslim, een klein gedeelte Hindoestaans, en een nog kleiner gedeelte Creool (zwarten). Deze laatste groep is merendeels RK en viert wel Kerstmis. Bij de rest van de mensen zie je wel uitingen van Kerst. Lichtjes, en sommigen hebben zelfs een kerstboom. Ik heb dit jaar eigenlijk al Kerst gevierd. Eind november al. Sung Ngie (een Chinese Surinamer, ja die heb je hier ook!) is een vermogend man, met zijn hart op de juiste plaats. Ieder jaar heeft hij een Kerst- en Nieuwjaarsshow op televisie. En die opnames waren al eind november. Dat is wel een rare gewaarwording, in november met 30 graden in kerstsfeer. Met uiteraard eten, drinken en in Suriname hoort daar dan ook muziek en dans bij. Dit jaar was een tehuis voor senioren uitgenodigd en het blindeninstituut. En deze Bakra. Vorig jaar was ik ook al geweest en ook nu was het weer een avond om nooit te vergeten. Hoe Kerstmis er verder uit zal zien dit jaar voor mij? Om Van Kooten en De Bie te citeren: “Wie Joost kent mag het zeggen.” Je weet het nooit in Suriname. Kerstmis, nieuw leven. Het leven is een feest, al gaat het niet altijd over rozen. Of je nu in het koude Holland zit, of in het warme Suriname. Niets komt je aanwaaien. Maar één ding is zeker: maak er wat van, samen, in je eentje bereik je niets. Kom je niet in Bethlehem en niet in Suriname. Samen sta je sterk. Net als Josef, Maria, ‘dè mooi drulleke’ en de kraamvisite. Zalig kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar! Tang bung, tang laffoe! (En ik waar trouwens ok un mooi drulleke!) ‘Eigenlijk is het hier altijd kerstmis’ Een fotootje in de stad gemaakt bij een vuurwerkverkoper. Explotie ipv explosie. Parimaribo in kerstsfeer. Rene van de Pas in Suriname Groeten van Rene van de Pas In de rubriek ‘Hadeejers over de grens’ hebben diverse dorpsgenoten afgelopen jaar hun ervaringen in het buitenland met ons gedeeld. In dit kerstnummer lezen we hoe zij de kerst in het buitenland beleven. Vanuit Leonsberg Kerst over de grens Suriname 13 | december 2009
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=