15 | oktober 2008 Een tatoeage van een aartsengel op je rug laten zetten is op zich al bijzonder. Maar een officiële inzegening van deze tatoe is uniek te noemen. Maik van Eerd blijkt een persoon met een groot gevoel voor symboliek gezien zijn keuze voor een dergelijke tatoe én kerkelijke zegening. Pastor Jansen zegent tatoeage van Maik van Eerd in Dintherse kerk Een tatoe met de zegen van meneer pastoor Maik van Eerd had een periode waarbij hij letterlijk van het ene in het andere ongeluk viel. Het begon met een blindedarm ontsteking. Tijdens een operatie klapte zijn blindedarm; een geluk bij een ongeluk want als dit elders was gebeurd, had hem dat fataal kunnen worden. Kort daarna bleek hij een abces in zijn buik te hebben, dus hij moest weer onder het mes. Kort daarna bleek er iets loos te zijn met zijn schildklier, en hij woog niet meer dan 56 kg. Daarbovenop kwam ook nog eens een vrachtwagenongeval. Kort daarna sloeg het onheil weer toe en kreeg hij een auto-ongeluk en Maik lag weer “in de kreukels”. En alsof dat nog niet genoeg is volgde hierop ook nog eens een ongeval met de motor. Dit allemaal in minder dan één jaar. “Het had allemaal nog erger gekund”, zegt Maik over zijn nare periode. “Naast de lichamelijke ellende krijg je ook een psychische dreun. Maar uiteindelijk word je er mentaal sterker door.” Beschermengel Van elk ongeluk of operatie kon hij toch weer herstellen, wat leidde tot een uitspraak van ‘barvrouw’ Els Brus: “Je hebt vast een engeltje op je schouder.” Het idee van het engeltje liet hem niet meer los, en na een paar jaar kwam hij op het idee om hieraan gestalte te geven in de vorm van een tatoe. Hij koos voor de Aartsengel Michaël om diverse redenen. Omdat zijn naam hiervan afgeleid is en omdat Michaël de drakendoder is, en de oordeler/veroordelen van leven en dood. Met een tatoeëerder werd er een afbeelding gemaakt waarbij de aartsengel zich met touwen aan Maiks lijf vastklampte. Het werd niet de schouder, maar de rug waar de afbeelding op gezet zou worden. Opmerkelijk is, dat toen de tatoeëerder zijn naald in Maiks rug zette, de stroom uitviel; een stroomstoring. Maar uiteindelijk lukte het toch en na zo’n 13 uur werk stond het erop. Het is af Maar met het voltooien van de tatoe was het nog niet af. “Er miste nog iets aan”, volgens Maik. Door zijn lidmaat- schap bij het Dintherse Sint Barbara gilde komt Maik regelmatig in de kerk, en daar in de kerk viel bij hem zogezegd het kwartje: zijn tatoe moest gezegend worden, als toegevoegde waarde. Die vraag aan Pastor Joost Jansen leverde een verbaasde blik op, maar hij ging akkoord op voorwaarde dat het een serieuze aangelegenheid zou worden. Op 29 september, de naamdag van Michaël, vond de zegening plaats in de kleine kapel van de Dintherse kerk. Maiks vrouw Erica deed de voorbeden en onder toeziend oog van een handjevol genodigden werd de tatoe met wijwater gezegend. Aan het einde van de ceremonie riep één van de genodigden: “En hoe voelt dat nou?” Maik reageerde met glunderend gezicht: “Het is af.” Tekst: Toon Konings Foto’s: Marlies Dortmans. Astrid van den Broek is in het dagelijks leven psychiatrisch verpleegkundige op Huize Padua op een gesloten verblijfsafdeling. Bij de Hadeejer is ze een van de 6 fotografen. “Ik help vanaf het ontstaan van ons blad mee als fotograaf en het is ontzettend snel gegaan, ongelooflijk dat we al 50 deadlines hebben gehaald. Het blijft leuk en je neemt een kijkje in heel veel keukens waar je anders nooit zou komen, soms letterlijk zoals bij de mannen kookclub“En Garde”waar we echt fantastisch onthaald zijn. Ik denk zeker dat we in een behoefte voorzien. We hebben in de afgelopen jaren bewezen dat toen het nieuwe eraf was er toch een blad bleef staan. Iedereen heeft zijn favoriete rubriek en ook de losse interviews zijn afwisselend genoeg voor een breed publiek. Daardoor denk ik dat we ook in de toekomst in een behoefte kunnen voorzien.” HaDeejer Astrid van den Broek Maik van Eerd showt trots zijn gezegende tatoe.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=