d'n Hadeejer december 2008

Afgelopen zomer had een Belgische scoutinggroep uit de buurt van Antwerpen haar kamp opgeslagen bij vakantieboerderij ’t Zand van de familie Mikkers aan de Zandkant in Heeswijk. In België gaan veel zaken nog anders dan bij ons, zo ook bij de scouts. Zij waren van plan om kippensoep te gaan maken, en hadden daarom vanuit België vier kippen meegebracht. “Het waren oude kippen die van de leg waren, maar daarom des te beter voor in de soep”, zo vertelt Frans van Lokven. Christ en Rita Mikkers waren op vakantie en daarom was hij tijdelijk opzichter bij de vakantieboerderij van zijn zus en zwager. “Het slachten van de kippen ging nog ouderwets, de ingewanden gingen eruit, daarna werden ze in heet water gedompeld om de veren te verwijderen en tenslotte werden de kippen aan de ladder gebonden. Het was echter erg heet en daarom hielden ze het na twee kippen voor gezien. Toen de scoutinggroep weer vertrok, kreeg ik de twee overgebleven kippen van hen. Maar eentje ontsnapte er al snel. Ik dacht: die andere slacht ik wel een keer, maar dat kwam er niet van, zeker niet nadat ons moeder, oma Sina van Lokven, de overgebleven kip Franske had genoemd.” Oma’s kip Sina woont naast de vakantieboerderij en zorgt meestal voor de kip. “Het is eigenlijk toen Oma’s kip geworden”, vertelt Christ. “Frans woont in Den Bosch en kon de kip niet meenemen. Ik heb toen een hok en een ren voor de kip gemaakt, zodat hij hier mooi rond kon lopen.” Oma: “Mijn broers en zussen hebben naar de kip gekeken en ze wisten zeker dat het een oud beestje was dat nooit eieren meer zou leggen. Kippen moeten op tijd water en het juiste voer krijgen, anders leggen ze niet. Bovendien kakelde de kip niet, en volgens hen is een kakelende kip aan het leggen. Van mij krijgt ze wel voer, maar ze is erg kieskeurig. Het is een echt huisdier geworden, ze mag alleen niet mee naar binnen, al doet ze dat soms wel!” Toen Christ op zekere dag in de schuur aan het rommelen was, vond hij opeens een ei. Oma kwam mee kijken en uiteindelijk vonden ze een nest met wel 32 eieren! “Toen bleek dat de kip gewoon elke dag een ei had gelegd. Alle ‘kenners’ zaten er dus flink langs. En nu legt Franske nog elke dag een ei, maar wel steeds iets later op de dag omdat het ook pas later licht wordt”, aldus oma. Waggelen Zo komt het dat Franske de kerstdagen met vertrouwen op haar af ziet komen. Ze heeft iedereen verrast en voor zich gewonnen. Er zal met de Kerst best lekker gegeten worden bij de families Mikkers en Van Lokven, maar kip zal niet op het menu staan. Frans: “Een kip is eigenlijk het beste cadeau dat je aan een alleenstaande oudere kunt geven. Dan hebben ze wat aanspraak en iets om voor te zorgen.” Kleinzoon Jan doet ook nog even een duit in het zakje; “En ze waggelen ook ongeveer hetzelfde!” Het is voor de kip alleen nog oppassen voor loslopende vossen. Want hoewel de jagers ze in deze regio af mogen schieten, weten wij bij D’n HaDeejer niet of de Bernhezer wildbeheer eenheid, zoals ze officieel heten, deze taak goed kan vervullen. Zo is er laatst al een jager gesignaleerd met een stoel, zodat hij rustig aan de bosrand kan zitten wachten tot het wild voorbij komt. En alsof dat niet genoeg is, is er nu weer een tijdens het jagen met een scootmobiel in de sloot gereden. Veel gekker moet het niet worden, als ze nu maar niet op kippen gaan schieten om tijdens de Kerst toch nog wat “wild” op tafel te krijgen… Het is voor wild en gevogelte net als voor voetbaltrainers elk jaar weer de grote vraag: haal ik de Kerst? Met Louis van Gaal en Franske de kip zal het wel loslopen. Beiden treden parmantig in het rond, met het hoofd een beetje onbescheiden opgeheven kijken ze triomfantelijk de wijde wereld in. Het lot is hun goed gezind. Over Louis lees je elke week in de krant, het verhaal van Franske is minder bekend, maar daarom niet minder lezenswaardig. Oma’s kip, een bijzonder kerstverhaal over Franske Tekst: Marko Konings Foto: Marlies Dortmans 5 | december 2008 Oma Sina met kip Franske.

RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=