grote lijnen hetzelfde als wat er nu staat. “Ik heb gelukkig altijd goede adviseurs gehad. En er ook goed naar geluisterd!” In 1980 werd het gebouw van binnen nog eens fors aangepakt. Deze verbouwing was meteen de aanleiding tot de oprichting van de biljartclub. In 1993 nam dochter Barbett als 4e generatie de cafetaria over en straks, in 2008, zal het café aan de straatzijde worden omgetoverd tot een ijssalon. Dan heeft de geschiedenis weer een nieuwe wending genomen. 40 Jaar achter de tap Op de vraag wat er in die veertig jaar veranderd is, hoeft Simon geen seconde na te denken. “Het sociale leven speelde zich vroeger veel meer af in cafés. Ik zie bijna nooit meer een groepje zitten toepen, laat staan vuisten. Terwijl voorheen op elke hoek van de bar wel een groep dit soort spelletjes zat te doen om een rondje of gezellig zat te buurten om het wel en wee van het dorp door te nemen.” Hij memoreert ook dat bijna alle vergaderingen en bijeenkomsten plaats hadden in een café. Verder gingen mensen vaker zomaar een potje biljarten of een avondje kaarten en na het sporten vond “de derde helft” ook in cafés plaats. “Door de opkomst van de sport- en verenigingskantines zijn de sportclubs en andere verenigingen veel meer op zichzelf komen staan en meer afgezonderd van de gemeenschap. Ze vormen zo hun eigen, kleinere gemeenschap. En ik bestrijd dat recht niet, maar er is daardoor in cafés wel veel veranderd.” “Ik word gestoord van die rottelefoons.” Een modern punt van irritatie is ook nog de mobiele telefoons, die te pas en te onpas afgaan en die menige bijeenkomst of biljartwedstrijd verstoren. Verder is natuurlijk het leefpatroon van veel mensen veel veranderd. “Iedereen, ik ook, is veel attenter op de combinatie alcohol en autorijden. Ook het drinkgedrag in het algemeen krijgt meer aandacht.” Dat gold ook voor de cafetaria. Er waren mensen die 2 of 3 keer op een dag frites en een snackje haalden: ’s middags als de kinderen uit school kwamen, ’s avonds in plaats van avondeten en als men dan lekker voor de televisie hing, werd er ook al snel gezegd: “Haal nog eens iets lekkers.” Daar is ook veel verandering in gekomen. Simon introduceerde in Heeswijk het broodje gezond en bakken in plantaardige olie is al heel gewoon geworden. “Van cholesterol en Sonja Bakker had nog niemand gehoord.” Activiteiten Door de vele verenigingen die in de cafés kwamen, ontstonden er ook allerlei nieuwe initiatieven. Zo is het HaDeese carnaval in de oude sporthal van Dinther ontstaan, doordat de oude Frits Kuypers en Simon namens de horeca, samen met Piet Jacobs, Loek van de Veerdonk, Pim Luykx en Rien van Hooren de koppen bij elkaar staken en het belangrijk vonden een plaatselijk carnaval van de grond te tillen. Simon heeft ook een belangrijke bijdrage geleverd aan de kasteleinsvereniging, zoals die vele jaren voortreffelijk heeft gefunctioneerd. Daar werd niet alleen gesproken over afstemming van prijzen en toegang, maar ook over de jaarlijkse agenda van activiteiten en zelfs over gezamenlijk te handhaven regels voor cafébezoek. Een belangrijke groep vormt voor Simon de biljartclub. Nu het café verdwijnt, wil de biljartclub toch graag bij elkaar blijven. Simon heeft op zich genomen om te onderzoeken of dat kan en zo ja, waar en onder welke condities. Hij verwacht dat het zal lukken. Sociale functie Omdat een veel groter deel van het sociale leven in het dorp zich afspeelde in cafés, had de caféhouder vanzelf ook een sociale functie. Onder invloed van enkele biertjes worden klanten wel eens wat vertrouwelijk. Of tegenover de kastelein of tegenover andere klanten, maar dan wel onder het gehoor van de man achter de bar. Door te praten kon dan vaak iets opgelost worden. Wat wel belangrijk is: nooit vertrouwelijk informatie naar buiten brengen. De klant moet daar op kunnen vertrouwen. Ook worden mensen onder invloed wel eens te agressief. Ook dan hielp praten altijd. Dat blijkt wel uit het feit dat er in al die jaren nog nooit een vechtpartij heeft plaatsgevonden in het café. In 40 jaar niet één vechtpartij. Daar ben ik best trots op!” “Soms kon ik bepaalde dingen niet aanzien. Dan voelde ik me geroepen om toch in te grijpen. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik mijn klanten onder mijn hoede had. En zo heb ik ook gehandeld.” En nu verder Wat gaat Simon doen in de nabije toekomst? Een beetje meehelpen, creatief meedenken, tennissen, fietsen en niet te vergeten de biljartclub mee overeind houden. En is er verder nog iets dat hij graag kwijt wil in dit gesprek? “Ja, twee dingen. Het belang van ons José is bijna niet te overschatten. Ze is altijd heel belangrijk geweest in al die jaren. Niet alleen privé, maar ook zakelijk. Als je niet samen een team vormt, red je het niet. En een team waren wij.” “En als we gezond blijven hopen we nog jaren met kinderen en kleinkinderen deel uit te blijven maken van de Heeswijkse gemeenschap, waar we toch ook veel aan te danken hebben.” BvS 19
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=