d'n Hadeejer juni 2007

9 Antoon van der Pas halve eeuw in dienst bij mengvoederij Van den Berg Vijftig jaar malen en mengen bij Bertje Antoon van der Pas (oftewel Antoon van Janus van Chriest Pas) werd geboren in oktober 1936 en wordt dit jaar dus 71. Hij ging naar school, na de 6e klas was hij nog te jong om te gaan werken, maar de 7e klas overbrugde dat. Zoals in de meeste gezinnen was er in die tijd geen kans om ‘door te leren’ en zo werkte Antoon meteen vanaf de lagere school thuis op de boerderij. Toen hij 15 was, werd er elders werk gezocht om wat geld in het laatje te brengen. Zo kwam hij in dienst bij Bertje van den Berg, een bedrijf dat mengvoeders verkocht en ook zelf actief was in het mengen en malen. Hier werkt hij dit jaar officieel vijftig jaar, een gesprek. Vroeger gebeurde het lossen van het schip met de hand. Als 15-jarige begon hij dus met het verrichten van allerlei soorten werkzaamheden in de maalderij en mengerij. Dat baantje duurde maar drie jaar. Want toen hij 18 was, was er niemand van de jongens meer thuis om te boeren en werd Antoon naar huis geroepen. Dat heeft hij echter ook maar een paar jaar gedaan.Want twee jaar later kwam zijn voormalige baas vragen of hij toch weer mee wilde komen helpen. Dat deed hij door ’s nachts te gaan malen.Maar die nachtelijke arbeid beviel toch zo slecht dat hij toch vroeg om een vaste baan overdag. En vanaf 1957 kreeg hij die. 50 Jaar hard, maar plezierig werken Zo begon de levenslange periode van 50 jaar bij “dezelfde baas” of, zoals Antoon corrigeert bij drie bazen in hetzelfde bedrijf. En dat was hard werken, want er was nog weinig of niets geautomatiseerd. Het kwam veelal aan op menskracht. Het voer dat van den Berg verkocht kwam van Calvé uit Delft (later UTD) en kwam wekelijks per schip aan bij de Heeswijkse brug (zie foto). Dat schip (zo’n 60 ton aan zakken met voer en grondstoffen) moest dan gelost worden. De schipper hees de zakken met een lier naar boven en dan werden ze op de vrachtwagen van Jan van Lieshout geladen. Om zo’n schip leeg te krijgen, daar was je wel een hele dag mee bezig. Het voer ging dan gedeeltelijk door naar wederverkopers, zoals bijvoorbeeld Potters en Van Eerd in Dinther, maar grotendeels naar het depot van Van den Berg aan de Meerstraat. De bestellingen moesten daarna vaak met de vrachtfiets worden weggebracht, wat niet meeviel op de (smalle) fietspaden en zandwegen. In de winter te nat en in de zomer te zandig, stoffig en rul. En de zakken waren vaak zo zwaar (rogge bijvoorbeeld wel 80 kilo) dat Antoon het meemaakte dat hij omviel met vrachtfiets en al en dan niet in staat was om de zakken weer op te laden en verder te gaan. Hij moest dan wachten tot er iemand passeerde die hem daarbij wilde helpen, al was het alleen maar om de fiets recht te houden. Later werd het voer met de vrachtwagen in Delft opgehaald. De bonnen waren dan van tevoren klaar gemaakt en dan kon het zo bij de boeren uitgevent worden. Welverdiende rust Veel tijd voor hobby’s heeft Antoon nooit gehad, want naast het werk bij Van den Berg hield hij zelf ook nog wat vee en dat moest ’s avonds en in de weekenden verzorgd worden. “Toen ik jong was, danste ik waar nu onze tuin is, want daar was de zaal van Hotel Cuypers”, kan hij zich nog goed herinneren. Zijn vrouw heeft hij overigens ontmoet bij Lunenburg in de danstent en niet in zijn ‘achtertuin’. Nu treft hij elke woensdag een aantal vrienden en biljarten en kaarten ze samen. Ook gaan zijn vrouw en hij samen graag een eindje fietsen als het weer het toelaat en ook de twee kinderen en vier kleinkinderen kunnen rekenen op tijd en aandacht. BvS

RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=