d'n Hadeejer juni 2007

Import over HaDee In deze rubriek geven ‘immigranten’ hun visie over hun wel en wee te HaDee. Deze keer gingen we op bezoek bij Bibiano (Bibi, 52, geboren op Bonaire) en Lupe (spreek uit Loepee, 50, geboren op Aruba, opgegroeid te Bonaire) Statie-Pourier. Lupe heeft maatschappelijk werk gestudeerd aan de Sociale Academie te Arnhem. Ze is medisch secretaresse bij het GGZ Coudewater te Rosmalen. Bibi heeft zijn opleiding tot politieagent gevolgd op Curaçao. Hij werkt nu bij de parketpolitie in Den Bosch. Hij speelt gitaar, het liefst op zijn vier-snarige Zuid-Amerikaanse cuatro. Beide zijn fanatieke fitness beoefenaars. Ze hebben elkaar leren kennen op de middelbare school op Bonaire, waar ze in 1994 getrouwd zijn. Bibi en Lupe hebben twee zonen. Quintin (17) voetbalt bij de A-junioren van Heeswijk en Ayrton (12) voetbalt bij FC Den Bosch. De familie Statie woont sinds 2001 te HaDee. Eerst in de Abt Neefstraat, en sinds 2006 op het Schuurkerkplein te Dinther. (achter Toon den Huvender) Hoe zijn jullie in HaDee terecht gekomen? Lupe: “Op de eerste plaats moet ik zeggen dat we naar Nederland zijn gekomen voor de toekomst van de kinderen.De mogelijkheden tot ontwikkeling zijn hier toch wel wat groter dan op de Antillen.” Bibi: “We zijn in 2000 naar Nederland gekomen. Eerst ik alleen om me te oriënteren op huisvesting en werk. Dat ging erg snel.Toen zijn mijn vrouw en kinderen overgekomen. We gingen in Hoorn wonen en ik wilde bij de politie gaan werken. In Noord-Holland moest je eerst een jaar in Nederland wonen, voordat je in aanmerking kwam voor een baan. Die regel gold in Brabant niet. Via een makelaar uit Den Bosch kwam HeeswijkDinther uit de bus. Nog nooit van gehoord uiteraard, maar toen we zijn gaan kijken was er geen moment twijfel. De volgende dag meteen de makelaar gebeld.” Wat is er goed en wat kan er beter in HaDee? Lupe: “De gemoedelijkheid en de rust ervaren we als erg fijn.We zijn ook bewust in een dorp gaan wonen voor het kleinschalige en de sociale betrokkenheid van de mensen. De eerste keer dat ik bij C1000 ging winkelen kwam er spontaan een vrouw naar me toe en kreeg ik een rondleiding door de winkel.” Bibi: “En de eerste dag dat we in de Abt Neefstraat woonden,stonden er wat kinderen recht voor de raam naar binnen te gluren. In eerste instantie raakte ik wat geïrriteerd, maar wat bleek? Ze hadden een briefje in de brievenbus gestopt voor onze kinderen.”Willen jullie ons vriendje worden”, stond er in, met al hun namen er op. Een betere binnenkomer kun je je dan toch niet wensen. En wat er beter zou kunnen? Wij hebben geen klachten.” Wat is het beste wat je van je ouders hebt meegekregen? Bibi: “Discipline en respect voor je naasten.” Lupe: “Ook dat, maar ook eerlijk en positief in het leven staan.” Eten? Lupe: “Eten is onderdeel van de Antilliaanse cultuur. Dat gooi je niet zomaar overboord. We koken ook altijd veel. Onverwachte gasten kunnen zo mee eten.” Bibi: “Rijst is de basis, we stoven veel, vooral vis. En geitenvlees is een lekkernij. En we gebruiken vaak maïsmeel.” Toekomst? Beide: “We hebben het erg naar onze zin in HaDee en mochten we nog eens gaan verhuizen, dan is het terug naar Bonaire. Maar dan zijn we al weer heel wat jaartjes verder.” RvdP Fronsende wenkbrauwen Een oud raadseltje luidt: “Waarom zit er water in het kanaal?” Het antwoord is: “Anders stuiven de boten zo.” Hieraan dacht ik toen ik vernam dat TRV-Bernheze een Nordic Walking Dag organiseerde. Nordic Walking is droog langlaufen zonder ski’s en sneeuw. Net zo gek als jeu de boulen zonder ballen of gitaar spelen zonder gitaar. Bijna net zo gek als Avesteyn zonder Albert v/d Boom, Marianne v/d Wittenboer zonder fazanten en pastoor Jansen zonder fiets. Nordic Walking schijnt hartstikke gezond en de snelst groeiende buitensport te zijn. Maar toch verschijnt er steeds een brede glimlach op mijn gezicht, als ik een vrouwtje tegenkom dat, met een serieus gezicht, langs de weg aan het ploeteren is met twee van die stokken. “Straks gaan ze nog zwemwedstrijden houden in de Sahara,” denk ik wel eens. Nordic Walking lijkt mij slechts een rage zoals ooit de hoela-hoep. Volgens mij is het over tien jaar helemaal verdwenen en worden die stokken dan hoogstens nog gebruikt als bonenstaak in de tuin. Nog even dit: Onlangs heb ik mij laten knippen door Harrie de Kapper.Harrie is een vakman en heel wijs want hij woont al 21 jaar in Dinther. Na ons gesprek over het weer, de Juinders en zo, vroeg hij tenslotte: “Zal ik jouwwenkbrauwen ook een beetje bijknippen?” “Ja,” antwoordde ik, “toch is dat gek; vroeger groeiden mijn wenkbrauwen niet zo hard, maar tegenwoordig groeien zelfs de haren in mijn neus en mijn oren. Waar ligt dat aan?” “Nou”, sprak Harrie in zijn wijsheid, “dat ligt aan de uitstoot van CO2 en de opwarming van de aarde.” Henk Habraken 7

RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=