16 Is het nou Slábroek? Of Slabróek? Dat zijn nu altijd van die dingen die in je opkomen in de auto. Op weg van Slabroek naar Heeswijk na een bijzonder prettig gesprek met Mark van de Veerdonk (Heeswijk, 1959). Terwijl je iedereen om je heen altijd Sláábroek hoort zeggen, is Van de Veerdonk iedere vrijdag steevast te horen vanuit Slabróek in zijn radiocolumn op Omroep Brabant. Navraag bij kenners leert dat de klemtoon wel degelijk op de a ligt en dat rechtvaardigt de vraag weer waarom Van de Veerdonk....., enfin, Slabroek dus. Feit is dat hij schitterend woont in Slabroek (nabij Uden, 47 inwoners). In een verbouwde stal, een horde kippen buiten, de hond plus logeerhond binnen.Mark van de Veerdonk neemt uitgebreid de tijd voor een interview. Over Heeswijk gaat het natuurlijk. Vriendinnetje Roos Luijcks. Meester Van der Meijden die ‘zo gruwelijk streng’ kon zijn. Over de tijd op het gymnasium en hoe docent Van Adrichem hem de liefde voor het aardrijkskundevak bijbracht. En over de familie. “Wist je dat mijn vader de eerste in de Kersouwe was die iets heeft gezegd? Dat was in 1946, als speler bij de eerste voorstelling”, vertelt Mark. Moeder Van de Veerdonk speelde er ook, oom Alberto en oom Jan waren nauw bij de Kersouwe betrokken. ”Als welpje heb ik daar door de bossen gestruind. Sinds 1988 treed ik regelmatig op en het is geweldig. Youp van ’t Hek heeft eens gezegd altijd een sektegevoel te krijgen, zo midden in de bossen. Het is voor mij zeker speciaal en ook emotioneel.” Kloten Sinds 1977 is hij weg uit Heeswijk. Ging sociale geografie studeren in Utrecht (‘Ik heb er negen jaar over gedaan, toen kon dat nog’), tien jaar lang woonde hij in hartje stad, aan de Oude Gracht. Tijdens een studentenfeest trad hij eens op, voor de lol. Daarna volgde jarenlang een rondgang langs jongerencentra. Een paar jaar kloten, noemt Van de Veerdonk het zelf. In 1991 won hij het Leids Cabaretfestival met Blond Elastiek Plus. Zijn naam werd in een adem genoemd met Hans Teeuwen enTheo Maassen, ook Brabanders en ook opkomend. Maar terwijl die snel furore maakten, koos Mark van de Veerdonk de weg der geleidelijkheid. Of wellicht liep het ook zo. “Hans en Theo hebben meer talent, ze zijn ook sneller goed geworden dan ik. Bovendien zijn ze heel nadrukkelijk maatschappijkritisch, dat vinden recensenten leuk. Mijn carrière is meer stapsgewijs opgebouwd. Zij hebben Europees voetbal gehaald, ik ben een subtopper. Jammer? Nee, ik doe mijn ding en het komt zoals het komt.” Stoppen Misschien speelt ook wel mee dat een invloedrijk selectielid van het Leids Cabaretfestival eens tegen hem zei te stoppen. “Die man ‘Ik ben wel altijd emotioneel na afloop van een voorstelling in de Kersouwe’ ‘Ik ben Mark van de Veerdonk en ik kan iets leuks’. Het is een stukje uit een brief die Mark van de Veerdonk halfweg jaren tachtig naar verschillende jongerencentra stuurde.Met het verzoek of hij eens mocht optreden. Sappelen dus, soms voor niet meer dan vijftien man. Die tijd heeft de cabaretier inmiddels al lang achter zich gelaten. Met zijn tiende theatervoorstelling ‘Lui oog gezocht’ trekt hij overal volle zalen. Zaterdag doet hij de Kersouwe aan, terug naar de geboortegrond. “Ik ben wel altijd emotioneel na afloop van een voorstelling in de Kersouwe.” Cabaretier Mark van de Veerdonk treedt zaterdag op in ‘hometown’ De Kersouwe ‘Vrolijke verbazing, daar draait het bij mij om’
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=