19 ‘Utet praestrud tat, si nulpat tie ipit, suscip ex eugiamcons aliquisi tations equipit´ Um vullandre magnim quam, quisim illandigna commy nosto con voleniamet praestin heniam, quat, quis ad magnim niam iriusciduisi tat at aut eugue ming ero ea commy num augait iriure magna feu feugiat alit dolorem zzriuscing enis dignibh eros alisit nis alit aut wiscidunt velendi onsequisis diat. Raestrud essis dunt iriure dunt la conse ting eugiam quissit volorero eratet, velesendre consequam vel utat. Ro cons num vel er suscilit velesectet ate minibh ercilit prat. Duis alisci esequi estinit praestie facilismodit amet, si etuerit venim del dunt autpat. Ut lor sequat. Borerosto ecte te diam, quat. Ed mod elendre conhendreet vendrem ip et, veraessed et, conse magna feugiametue. Pit non hent ipit duip eugue magnisi Ut am vendit exer autem dip elestrud tismod eugiam dolor ing endrem vulla alit lummy nibh eugiat. Rostrud minibh eui blaore con ea faccumm odipit numsan eu feuipsum inim eugiamc orting esenibh exercidunt nis amconul landreet nonum zzrilla mcommolor inim vero delent lore volor sum quatue minisim ilit nulla feugait la feugait wiscilisim veliquisit wis aliquissis dolorti ncipisi. Xer sum nostrud tin et landionsed ex enim dolesectem ipit vullandre modiametum vel irit praestrud dolutat. Os eumsandit dolore dolore tem euissit veraessit aliquipisis nulputat. Rud minibh eugait la faccum zzriustie miniam, voloborting er sum vendions num dui erit nibh er susciliquip euguer acidui tat. Idunt wismodo et aliscin hendigna consequ amcommy niam ip exeros et, sum dipit lam, sit la aliquat vullum dolobore magna feumsan drerit lore faccum del eum nullum alisit vel irilit niscincin henismo dolore tie feuis atue faci erat, voloreet num iril essectetum quat alisim nons euipsum sandre dipisi. Pit non hent ipit duip eugue magnisi Wis ad dolor iure commodolum velit ut ipsusto doloreet augiam zzriliquis dolore con ulput vel ulluptatin eliqui tat, commy niat, susto do dolortis ad tem diat. Ut lutet at. Ectet etue venit auguerat lan utpatum diam ad diamcon ullaoreet, quis acip el diat, qui tate dolobor sit wiscilisi. Saskia Kapteijns (33) Wij gaan het lekker rustig beleven met de kinderen. We hebben er ook eigenlijk niet zoveel tijd voor. Bij ons dan ook geen oranje gekte. Daar doen we niet aan mee. Maar we leven natuurlijk wel mee met de verrichtingen het Nederlands elftal. Als Nederland moet spelen dan proberen we wel te kijken. Lekker thuis met de ‘kids’. Saskia Kapteijns (33) Wij gaan het lekker rustig beleven met de kinderen. We hebben er ook eigenlijk niet zoveel tijd voor. Bij ons dan ook geen oranje gekte. Daar doen we niet aan mee. Maar we leven natuurlijk wel mee met de verrichtingen het Nederlands elftal. Als Nederland moet spelen dan proberen we wel te kijken. Lekker thuis met de ‘kids’. Saskia Kapteijns (33) Wij gaan het lekker rustig beleven met de kinderen. We hebben er ook eigenlijk niet zoveel tijd voor. Bij ons dan ook geen oranje gekte. Daar doen we niet aan mee. Maar we leven natuurlijk wel mee met de verrichtingen het Nederlands elftal. Als Nederland moet spelen dan proberen we wel te kijken. Lekker thuis met de ‘kids’. 19 Hans Swartjes (45) Ze kunnen het geld beter ergens anders aan besteden. Waar dat geld dan ook vandaan komt. Ik heb er geen moeite mee zoals de molen er nu uit ziet. Ik vind het prachtig, zo’n oude halve molen met een mooie vijver. Daar hoeft niets aan te worden veranderd. Ik ken het niet anders. Mandy Tiemissen (21) Ik denk dat ze het geld beter ergens anders voor zouden kunnen gebruiken. De zorg bijvoorbeeld, daar is ook veel geld nodig. Op zich wel mooi, die oude dingen in ere herstellen, maar er zijn nog veel belangrijkere dingen. Gelukkig is het niet allemaal gemeenschapsgeld, dan heb ik er toch minder moeite mee. Rianne Prinsen (45) Ik vind het heel mooi dat ze de molen, en het gebied rondom gaan opknappen. Lijkt me prachtig om die molen straks te zien in zo’n mooie omgeving. Bovendien heb ik gehoord dat er ook veel geld gedoneerd wordt. Dat het veel kost, dat vind ik het wel waard: zoiets moet behouden blijven. TK moest zijn. Er was geen wisseldienst met een andere collega en het kwam voor dat hij wel eens zes à zeven keer per nacht moest aantreden. Ton Linders, verbonden aan de Vleeskeuringsdienst in Veghel, was een van de keurmeesters die jarenlang met Van Rooy samenwerkte.Toen Linders in 1973 op de Heeswijkse Balledonk kwam wonen, werd ook hij met regelmaat van de klok bij nacht en ontij opgeroepen om het aangevoerde nog levende vee te keuren. Noodslachtingen dienden door de boer zelf bij het gemeentehuis aangegeven te worden. Boeren die hun vee via het Veefonds verzekerd hadden, kregen het vlees van hun dode koe, varken of paard na slachting, keurig in pakketjes terug. Het vlees van het dode vee van onverzekerde boeren werd als ‘vrijbankvlees’ aan inwoners van het dorp aangeboden. Om hen hiervan op de hoogte te brengen, fietste gemeentewerker Driekse de Laat met de bel het dorp door, iedere keer een andere wijk. Bij het slachthuis kon elke klant dan voor tien gulden 2 ½ kg vlees in ontvangst nemen. Om te controleren of dit rechtmatig verliep, geschiedde dit onder het wakend oog va een ambtenaar. Dat kon een keurmeester zijn of veldwachter Sjef Heesakkers. Als beloning kregen de controleurs eveneens een pakje vlees. Miltvuur Aangetrokken door het gekrij van de be sten, kwam de om de hoek aan de Hoofdstraat wonende Tonny van der Cammen al vroeg met de slacht in aanraking. Als tienjarige knaap vond hij het geweldig dat hij Van Rooy mocht helpen met het schoonspuiten van het slachthuis. Niet verwonderlijk dat hij een liefde opvatte voor he slachtersvak, iets dat hij nu nog eenmaal per week do t in d slach rij van Ad van der Vel n op Retsel. Van der Cammen herinnert zich nog da hij eens in aanraking kwam met een beest dat besm t was met het gevaarlijke m ltvuur. Grot paniek natuurlijk, w t n dergelijke bes etting overleeft een mens nauwelijks. Gel kkig dat de toegediende antibiot ca h m n ettemin beschermde. Het slachthuis werd e hter w l veertien dage gesloten en ontsmet met creoline, een sti kend goedje, ge aakt uit ste nkolenteer. Maar o die s ank e - uit te krijg n, vergde ook weer enkele weken. Retsel Tegenwo rdig depone en de boeren hun dode vee onder een groene stolp voor hun huis waarna het destructiebedrijf uit Son het komt halen. Vroeger was dat anders geregeld. Toen stonden er op diverse plaatsen in het dorp kadaverhuisjes, zo ook een naast het slachthuis. Maar met het in werking treden van andere gezondheidsregels nam de gemeent in 1976 het besluit om het kadaverhuisje op te ruimen en de functie over te dragen aan het Sonse destructiebedrijf. Het slachthuis kreeg een nieuw onderkomen op het industrieterrein Retsel. Met deze overplaatsing verhuisde op 19 november 1976 tevens Van Rooy die in een later stadium het slachthuis zou gaan overnemen. Tot 1 januari 1994 zou hij werkzaam b ijven op het b drijf dat bij de opening werd aangemerkt s een ‘un cum in Nederland’. Op 15 juli 1992 werd het echter volgens nieuwe Europese regels bij wet verboden nog langer vrijbankvlees te verkopen. Het slachthuis op Retsel bestaat echter nog steeds tot op de dag van vandaag. RM Resten van het slachthuis, geteisterd na een brand Goed initiatief of beter het geld elders voor gebruiken?
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=