d'n Hadeejer april 2006

18 “Na zo’n lange en intensieve tijd denk je Bernheze, doe je Bernheze, handel je Bernheze, wordt Bernheze een manier van leven. Als je gaat winkelen, winkel je in je werk, als je gaat fietsen en er is een gat in de weg, is dat wel jouw gat, als je wandelt en je kijkt om je heen, ben je tevens bezig met ruimtelijke ordening, als je naar een voorstelling van de Kersouwe gaat denk je ook onwillekeurig aan het laatste subsidieverzoek.” Intens, heel intens, is Peer Verkuijlen met zijn werk als wethouder bezig geweest. Elf jaar als wethouder, 9 jaar als gemeenteraadslid. Het is hem niet in de kouwe kleren gaan zitten. Hij heeft het altijd met plezier en met veel bezieling gedaan, maar hij is er toch niet rouwig om dat deze periode kan worden afgesloten. Aan de gezellige keukentafel, waar Dini voor de koffie zorgt (en als we daar genoeg van op hebben een lekkere borrel), bespreken we het openbare leven van Peer. Dini doet volop mee tussen haar rol als gastvrouw door, terwijl ze (later op de middag) voor het eten zorgt, want er komen wel drie hongerige jongelui op de pot af.Terug naar het begin. Waarom doe je zoiets? Peer had een prima baan. Toen hij wethouder werd, leverde hij zelfs salaris in. Dus een logische stap omhoog in zijn carrière was het niet. Waarom doe je dat dan toch? Van jongs af aan zat het al in hem. Sommige mensen hebben dat en sommige hebben het niet, maar Peer had het altijd al: het idee dat hij wist hoe de wereld in het algemeen en zijn eigen dorp in het bijzonder er uit zouden moeten zien. Toen hij jong was wist hij alles zeker en nogal radicaal, nu heeft hij een bezonkener blik op de wereld en relativeert hij ook wat meer. Maar vastomlijnde ideeën heeft hij nog steeds. En hij heeft steeds het gevoel gehad dat hij met die ideeën wat moest doen. Zijn bestuurservaring begon hij als voorzitter van de KPJ en op zijn achttiende stond hij al op de lijst bij de eerste Jongerenpartij. Ook zijn werk bij Ons Dorp gaf hem al de mogelijkheden om een forse bijdrage te leveren aan de gemeenschap. Via de PPR, GroenLinks, de Progressieve Samenwerking, PP93, raadslid, wethouder heeft zijn politieke ambitie verder vorm gekregen. De kern van die ambitie was en is altijd gebleven: een bijdrage leveren aan de gemeenschap. Maar dan wel een bijdrage, die overeenkwam met de denkbeelden van Peer. En die denkbeelden waren gestoeld in het gedachtegoed van genoemde partijen. De vijand van de boeren! En dat (linkse) gedachtegoed was niet altijd even gemakkelijk te verkopen in Bernheze. Vanaf het begin was er een stevige portie wantrouwen en vooringenomenheid. Peer als de vijand van de boeren! Maar dat onzalige beeld is gelukkig steeds minder geworden. Een van de redenen waarom zijn werk werd geprezen is dat hij de boeren en de milieubeweging bij elkaar heeft gebracht. Hoewel er in de afgelopen jaren geen enkele aanwijsbare reden zou te bedenken zijn waarom ruimtelijke ordening bij links niet in goede handen zou zijn, is die achterdocht nog steeds niet helemaal weg. Daarom ook heeft het CDA die portefeuille geclaimd in de komende regeringsperiode en hem weer aan agrarische handen toevertrouwd. Kritiek was er altijd. Je kunt het nooit voor iedereen goed doen. Dat uitte zich in de ‘Ik moet nu mijn hoofd leegmaken van Bernheze’ Peer Verkuijlen over twintig jaar gemeentepolitiek Peer Verkuijlen ‘Bernheze wordt een manier van leven’

RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=