Tinus Verhage, wie kent ‘m nog? Lang geléje dinnik ojt is meej mè spap en smam òn de fietstocht van de Boerenbond. Stelde nie veul veur. Rondfietse mè ’n briefke wè iemes dan veurlaas. En iemes derbè die dan steeds ùtlin wor we ware (of wij dè nie wisse!) en altet unnen èigenwijze derbè die konstant zin dè we hillemol verkeerd fietsten. Wor we links ginge han we rechs gemoete, en volgens hum klopte de roetebeskrèving nojt. D’r waar vùr men ès opgeskote mènneke nie veul òn. Ik din toentertet op de zondegemiddeg liever ’t bos in, tusse de wilde biste (knèntjes en fezante), ’n bietje doerakke. Ik moes munèige tusse al die auw, gruweluk traag fietsende boere mar ’n bitje zien te vermake. We fietsten langs auw meules en boerderèje en dur bospedjes. Niks nèjts, ik ha dè allemol allang gezien. Goewdbedoelende menskes sprake mèn soms òn en zinne “kiktis jonge, ziede dè? Mooi wanne?” Ik keek toen op en zaag unne stompe tòrre van steen. ’n Gruweluk lelluk vervalle ding, rontelùm in de pikkers. ’n Afgeblot grijs geval mè kepot glas in de room. Miskien ojt mooi gewist toen al dees menskes zellef nog hoor han. Mooi memente zate soms in gewone dinger. Tinus Verhage ston bè ’t èindpunt wor we allemol ’n stuk worst krége. Toen alle boere ’n por borrels op han, kwaamp Tinus mè de mededeling detter nog worste over waare, en offer iemes nog unnen halve wèrme worst luste. Iemes zin: “Nou, ik lus zellefs nog wel unnen héle worst.” “Mar”, zin Tinus, “ik bedoel hallef wèrem.” Onbedoeld ’n grapje gemakt, dè vonnik skôn. Vèin ik trouwes nog steeds skôn, zo’n woordgrapjes. Tinus trouwes, wier in de volksmond ‘skéve’ Tinus genoemd. Dè kwaamp umdè zunne kop ietsken skuins ston. Wij han door ôk aalt ’n woordgrapje over, en zinne van ‘skéve’ Tinus: “z’n bruur is rechter.” Krek zowiets ès ojt unnemens mè z’n hundje. Hij moes z’n hundje wegbrenge want de dierenarts moessem afmake. “En”, wier gezeet, “wanneer issie kloor?” Zellef hebbik ’t ôk wellis ojt gehad, al zittik er zellef wel ’n bietje op te aze ùm zo’n woordgrapjes te kunne make. Vurrig joor moes ik mè kersmis unnen verlengkabel hebbe. De mens in de winkel ha venalterante verlengkabels en hij vroeg: “Hoe lang wildem hebbe?” Ik zin netuurluk: “Mwah, ongeveer driej wéke.” Of dieje keer dè ik trugkwaamp van ’t gemintehuis. Iemes vroeg: “En, waar ’t gelukt?” Ik zin: “Ja, m’n rijbewijs is wir verlengd. Tis nou anderhalve meter lang.” ToKo column Wittewel wittenie Toon de PLanning en de VoorTgang De boot is gekocht en 1 september geleverd. Hij biedt plaats aan 28 personen (plus een schipper en een gids). De steigers bij de Kilsdonkse molen en bij het Kasteel worden aangelegd. Er zijn 15 schippers geworven en 7 gidsen (van deze laatste komt men er nog tekort; liefhebbers gelieven zich te melden!) en de schippers gaan een cursus volgen, want men heeft als schipper een vaarbewijs nodig. De gidsen worden eveneens opgeleid om hun verhaal te vertellen over de molen, het kasteel en alle tussenliggende punten. In september was er gelegenheid om alvast een beetje te oefenen. Op 10 oktober zal burgemeester Moorman in een bescheiden en besloten bijeenkomst de boot officieel dopen. Daarna zullen trips worden ondernomen met vrijwilligers van de molen, sponsoren en andere betrokkenen. Op 1 november gaat de boot dan aan de wal. En volgend jaar 1 april begint het officiële eerste seizoen. heT VaarseiZoen Het is de bedoeling om van 1 april tot 1 november te varen, gedurende 6 dagen per week. Op maandag wordt er niet gevaren. Dan is ook de molen dicht en de activiteit dient, zoals het bestuur dat noemt, ‘molengerelateerd’ te zijn. Dat wil zeggen dat er in ieder geval door de gidsen uitvoerig wordt stilgestaan bij het ontstaan, de geschiedenis en de functie van de molen. Wellicht ook kan een tocht in de bezoekersruimte van de molen beginnen en mogelijk zelfs met een rondleiding. Op woensdag en zondag zijn er zogenaamde vrije vaarten. Dat betekent dat publiek kan meevaren. Er zullen borden komen met de vertrektijden. Er komen 2 vaarbewegingen per dag (2 keer op en neer), zodat de boorden van de Aa de boot 4 keer langs zullen zien komen. Op de andere dagen zijn er mogelijkheden tot arrangementen. Dat wil zeggen dat gezelschappen, bedrijven, personeelsverenigingen de boot kunnen huren (met schipper en gids) om de vaartocht onderdeel te laten zijn van een dagje uit, gecombineerd met een kopje koffie bij de molen en een rondleiding, een lunch op het kasteel met eventueel een rondleiding of wat de huurder ook verzint. d ’ n hadee J er 37
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=