d’n HaDeejer | 11 Drie kamers in oude glorie hersteld Restauratie Kasteel Heeswijk bijna afgerond Met de laatste grote restauratie van Kasteel Heeswijk, in de periode 1996– 2000, werd vooral de buitenkant onder handen genomen. Na afronding hiervan waren er geen financiële middelen om ook het interieur van het kasteel te reconstrueren. Het monument werd daarom ingericht met de middelen die er op dat moment waren. Sommige vertrekken waren in een hele slechte conditie. tekst Liseth Kuijs fotografie Rene Kuijs Het geld dat het Rijk en de Provincie in 2013 beschikbaar stelden, was dan ook zeer welkom. Vlak vóór de zomervakantie werd gestart met restauratiewerkzaamheden in de Tin- kamer, het slaapappartement van Jonker Louis en de Chinese Torenkamer. Jacqueline Kerkhoff (directeur Stichting Kasteel Heeswijk) en Elly Verkuijlen (collectiebeheerder) vertellen wat er allemaal gebeurde. “Tussen het moment van goedkeuring door Rijk en Provincie en de uiteindelijke afronding zit ongeveer een jaar,” vertelt Jacqueline. Aan een subsidie zijn natuurlijk strenge voorwaarden verbonden. Er worden afspraken gemaakt over de wijze waarop de werkzaamheden worden uitgevoerd, door wie ze worden uitgevoerd en over de deadline. Uiterlijk 1 april 2014 moeten alle werkzaamheden afgerond zijn. Er worden regelmatig visitaties uitgevoerd door medewerkers van de gemeente. Zij hebben een controlerende functie. “De samenwerking met de gemeente verloopt heel prettig,” zegt Jacqueline. “Zij vinden het interessant om te komen kijken en wij vinden het leuk om het te laten zien.” De restauratie ligt op schema en er worden dan ook geen problemen verwacht m.b.t. de deadline. tinkamer Hoewel het kasteel tegenwoordig niet meer beschikt over een uitgebreide tinverzameling (o.a. vanwege tinrot), is de Tinkamer toch een heel interessant vertrek. “Zo weten we dat Lodewijk de 14e enkele dagen in deze kamer logeerde en dat het ‘Traktaat van Heeswijk’ hier ondertekend werd”, vertelt de directeur van het kasteel. De lambrisering in de Tinkamer was in slechte staat; het ebbenhout was helemaal droog en op sommige plaatsen zelfs vergaan. Het herstel van de wandpanelen is deels ter plekke en deels op locatie bij de restaurator uitgevoerd. “Al het inlegwerk is eruit gehaald, schoon gemaakt en weer terug gelegd. “Dat was een hele puzzel,” zegt Elly Verkuijlen. “Elk paneel heeft namelijk een ander patroon.” Velours behang Naast de wandpanelen werd ook het Trijpbehang, een soort velours, tijdelijk verwijderd. Het behang is gereinigd en daarna op een steunweefsel genaaid, zodat de gaten kunnen worden onderlegd met een gekleurde stof. Het is een enorme klus, waar op dit moment nog hard aan gewerkt wordt. Als het klaar is, wordt het behang d.m.v. nietjes weer terug aan de muur bevestigd. “Het is nog best spannend of het straks ook allemaal precies weer past,” zegt Elly. Een mooie bijkomstigheid van de restauratie is dat het weer nieuwe informatie heeft opgeleverd over de datering van de inrichting. Doordat alle wandbekleding tijdelijk verwijderd was, werden voor het eerst sinds hele lange tijd, de muren weer zichtbaar. Er werden kranten ge- vonden van 1874 en 1875 en boven een raamwerd een latje ontdekt waarop de tekst: “Gemaeckt 1619, verwerkt anno 1881”, is ingekerfd. Hierdoor weten we dus dat de panelen dateren uit 1619 en in de Tinkamer verwerkt zijn in 1881. Ook werd nog een ‘oude bewoner’ aangetroffen: een verdroogde rat. Vervol pagina 13 ‘ Verdroogde rat’ Restaurateurs aan het werk
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=