d’n HaDeejer | 13 Eerste werknemer Hoewel de focus in die eerste jaren vooral op het repareren lag, werden er ook al auto’s verkocht, voornamelijk Opels. “Vaak verkochten we aan klanten toen hun allereerste auto,” zegt Albert. In 1972 kwam de eerste werknemer in dienst: Gerrit Kanters. Vorig jaar werd zijn 40-jarig jubileum gevierd. Hij is nu met pensioen, maar komt nog steeds af en toe werken. Albert stond er inmiddels ook in zijn persoonlijk leven niet meer alleen voor: hij trouwde met José. Zij werd Alberts rechterhand in het bedrijf. Ze verzorgde vooral de administratie maar voerde ook andere taken uit zoals het ophalen van onderdelen. In de auto, met de kinderen op de achterbank. “We zeggen wel eens dat de kinderen in een auto geboren zijn,” zegt Albert. Keukentafel Het bedrijf had altijd een hele vanzelfsprekende plek in het leven van de kinderen. “We vonden het normaal dat er klanten aan de keukentafel zaten,” zegt Mariëlle. Ook aan de benzinepomp kon men door alle leden van de familie geholpen worden. “De ene keer ging die naar buiten en de volgende keer de ander,” vertellen de zussen. Janita verbaasde zich wel eens als vriendinnetjes klaagden over een klusje zoals de vaatwasser uitruimen. “Wij moesten echt veel meer doen thuis; dat varieerde van auto’s wassen, de werkplaats poetsen tot allerlei huishoudelijke taken. Als we bijvoorbeeld wilden gaan zwemmen, dan mocht dat, maar wel nadat we onze klusjes gedaan hadden.” Achteraf gezien zijn de dochters er heel blij om. Je wordt er wel zelfstandig van. Een ander voordeel van een eigen bedrijf vinden de dames dat ze hun ouders altijd veel hebben gezien. “Ons pap zat altijd met ons aan tafel,“ vertelt Janita. “Dat was bij sommige vriendinnetjes wel anders.” Koeienmonteur Hoewel de kinderen opgroeiden tussen de auto’s, was het helemaal niet zo vanzelfsprekend dat ze hun vader zouden opvolgen in het bedrijf. Bij Bart lag het misschien het meeste voor de hand. Als 5-jarige was hij er weliswaar nog niet helemaal uit: hij kon niet kiezen tussen de koeien en de auto’s. Dus bedacht hij dat hij ‘koeienmonteur’ wilde worden. “Maar onze Bart is een echte ‘techniekjongen’, daar ligt zijn hart,” zeggen zijn zussen. “Hij haalde vroeger al alles uit elkaar om het vervolgens weer in elkaar te sleutelen.” Als jongen had hij ook een oude auto tot zijn beschikking waar hij uren aan heeft zitten knutselen. “Wij kregen Barbies, hij een auto,” zegt Janita. Kok Alle vier volgden ze een opleiding aan het Instituut voor Autobranche in Driebergen. Mariëlle en Janita wisten na de HAVO eigenlijk niet zo goed wat ze wilden en begonnen zonder al te veel verwachtingen aan de tweejarige opleiding. “Na 3 weken wist ik al: dit is het helemaal,” zegt Janita. Na het IVA hebben beide zussen nog een vervolgopleiding gedaan en daarna zijn ze gaan werken. Janita ging meteen de autobranche in; Mariëlle begon haar carrière bij Grundig. Na verloop van tijd miste ze toch de auto’s en ze is toen gaan werken bij een autoleasemaatschappij. Jongste zus Stephanie wilde vroeger kok worden, maar koos uiteindelijk ook voor de auto’s. Of zij in de toekomst zal toetreden tot het familiebedrijf is nog niet duidelijk. “Eerst maar eens op een ander werken, dat hebben wij ook gedaan,” zegt Janita. “Het is heel leerzaam om bij een ander bedrijf in de keuken te kijken.” Mannenwereld Toen Albert ongeveer 14 jaar geleden twijfelde over de toekomst van het schade-herstelbedrijf, wist Mariëlle hem ervan te overtuigen dat hij ermee door moest gaan. Hij zei: “Ik weet het goed gemaakt, we gaan door, maar dan ga jij het bedrijf runnen.” Mariëlle moest daar wel even over nadenken. “Je gaat niet zomaar het familiebedrijf in want je weet dat je er ook niet zomaar uit kunt stappen,” zegt ze. Toch besloot ze om het te doen. Twee jaar later had Albert een verkoper nodig voor de vestiging Veghel en hij polste Janita. Die had daar wel zin in: na alle poetsklussen die ze had moeten doen, mocht ze nu eindelijk verkopen. Bij andere bedrijven had ze hierin al de nodige ervaring opgedaan maar ‘thuis’ nog niet. Het feit dat ze als dochters van de baas in de zaak kwamen, heeft hen nooit in de weg gestaan. “Groot voordeel was dat de meeste medewerkers ons als kind al kenden en ons al die klussen hadden zien doen,” vertellen ze. Ook hebben ze geen nadeel ondervonden van het feit dat ze als vrouwen in een mannenwereld werken. Janita denkt dat het ook iets extra’s biedt: vrouwen zien toch andere dingen dan mannen. Volgens Mariëlle maakt het niet uit of je man of vrouw bent. “Je moet altijd weten waar je over praat,” zegt ze. Fluitend Mariëlle en Janita hebben de dagelijkse leiding in respectievelijk Nistelrode en Veghel; Bart is technisch specialist. Ook Albert en José werken nog altijd mee in het bedrijf. “Ons pap en ons mam mogen alles, maar moeten niks,” zegt Mariëlle. in de familie HURKMANS AUTOBEDRIJVEN Lees verder op pagina 15
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=