d’n HaDeejer | 15 Al heel lang hebben we het in Heeswijk-Dinther over de vier lege plekken in ons dorp. De rotte kiezen in een mooi gebit, de holle gaten in een fraai decor, de onmacht van de democratie. Het was vaak onderwerp van gesprek aan de keukentafel en aan de bar. In d’n HaDeejer is daarop verschillende keren gereageerd en onder meer de gemeente aangespoord er eindelijk eens iets aan te doen. En gelukkig... twee afleveringen geleden kon ik meedelen dat er op minstens één van die vier plaatsen een doortimmerd plan was ontstaan om elf jonge gezinnen aan een betaalbare woning te helpen. Hoera! De vlag kon uit. Bezwaar Maar wat gebeurde er? Tijdens een bijeenkomst, georganiseerd door de gemeente, liet Hans van der Pas een zogenaamd “doorkijkje” zien naar de toekomst. In dat doorkijkje bleek er een tweede fase te zijn, waarin een deel van het Veldje eveneens bebouwd zou worden. Dat betekent dat een hele straat achterburen krijgt en dat een andere straat het mooie uitzicht over het Veldje kwijt zou raken. In een gesprek met enkele bezwaarmakers bleek dat zij absoluut niet tegen het CPO-project zelf waren, maar dat bezwaar maken tegen het CPO-project de enige manier was om de zogenaamde fase 2 tegen te houden. Want ze wilden het Veldje houden, wilden er geen achterburen krijgen en wilden ook het uitzicht intact laten. Toen waren de bezwaren snel gevonden. Flora en fauna doen het altijd goed en ook verkeersveiligheid scoort prima. Als je dan ook nog de gemeente beschuldigt van gebrek aan inspraak, dan ben je verzekerd van succes. En gewapend met deze argumenten zijn er bezwaren ingediend. En niet zomaar, nee, uit goede bron heb ik vernomen dat ze zelfs tot de Hoge Raad zullen gaan om dit plan te torpederen! Hans van der Pas, onze wethouder die over dit soort zaken gaat, gedroeg zich heel netjes en wilde om privacyredenen van de bezwaarmakers niet al te diep op de zaak ingaan, maar bevestigde wel dat het plan hierdoor op zijn minst ernstig vertraging op zal lopen. Waarom? De voormalige speelplaats van de Cuneraschool, waar deze huizen waren gepland, bleek plotseling in de ogen van de buurtbewoners een biologische hemel op aarde te zijn. Om redenen van flora en fauna, die blijkbaar zeer uniek en kostbaar zijn op deze oude speelplaats, mag hier van de bezwaarmakers nooit ende nimmer gebouwd worden. Aangezien ik toch in de buurt woon, heb ik me eens ter plaatse op de hoogte gesteld. Het schijnt dat in 1978 een pinegel schuin het grasveld overgestoken is en twee jaar later werd er zelfs het lijkje gevonden van de schele scholekster. Deze was overigens door de katten uit de buurt om het leven gebracht. En vorig jaar hebben ze in de tuin van de Abdij een vleermuizenkelder gebouwd. En verdorie... afgelopen zomer is zo’n vleermuis toevallig over dit wonderschone natuurgebied gevlogen. Voldoende redenen dus om 11 jonge gezinnen van dorpsgenoten het genoegen van een goede woning in het eigen dorp (in ieder geval op deze plek) te onthouden. Zon en water Dat een paar verwarde vleermuisfundamentalisten, niet gehinderd door al te veel kennis van zaken en gespeend van sociaal gevoel, bezwaar indienen tegen zo’n plan zul je wel altijd houden. Zulke mensen zijn er nu eenmaal en daar zullen we het mee moeten doen, zoals de rijdende rechter altijd opmerkt aan het eind van zijn uitspraken. Maar dat ruim 20 Heeswijkse mensen de zon niet in het water kunnen zien schijnen en nu denken: “Ik zit goed. Ik woon lekker in Heeswijk. Ik wil mijn grasveldje en mijn uitzicht houden. Ik wil het liefst geen buren. En laat die jongelui maar een flatje huren in Veghel,” dat is toch wel een heel trieste vorm van egoïsme.” De lege plekken in het dorp zorgen al jarenlang voor de nodige onvrede onder veel bewoners. Iedereen was dan ook blij toen bekend werd dat er daadwerkelijk gebouwd zou worden op het terrein van de voormalige Cuneraschool/ LHNO. Zóu, want er is een kink in de kabel gekomen omdat enkele aanwonenden bezwaar hebben ingediend. Voor Bart van Schijndel reden in de pen te klimmen en de volgende bijdrage, op persoonlijke titel, te schrijven: ‘CPO-project wordt onmogelijk gemaakt’ OPINIE Bart van Schijndel tekst Bart van Schijndel fotografie René Kuijs
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=