Tekst: Noortje van Schijndel Foto’s: Astrid van den Broek De studie Na haar gymnasium (eindexamen 2002) studeerde ze biologie in Wageningen. In 2008 was ze klaar met die studie. Wel wilde ze nog de Lerarenopleiding doen in Utrecht gedurende 1 jaar, maar ondertussen mocht ze al gedeeltelijk lesgeven. Dat werd dan zo’n beetje beschouwd als de stage voor die opleiding. En haar eerste baan was Bernrode, de school die ze zes jaar eerder had verlaten als leerlinge. Ze hadden haar gevraagd te solliciteren. Ze is nu aan haar 4e schooljaar bezig als docente. De school Hoe is het om als docent terug te komen op de school die je zo goed kent als leerling? Ilona: “De sfeer is nog wel ongeveer hetzelfde als in de periode 1997-2002. Het karakter van de school is niet echt veranderd. Natuurlijk zitten we wel in een prachtige nieuwbouw. Maar dat is het enige dat wezenlijk anders is.” Ilona omschrijft de leerlingen als ‘positief mondig’. Ze noemt als voorbeeld: “Ze regelen veel dingen zelf en kunnen die verantwoordelijkheid ook aan.” Ilona noemt daarbij de Operatie Injectie en de Musical. “Natuurlijk zijn ze jong en kan de een de gegeven verantwoordelijkheid beter aan dan de ander, maar door de bank heb ik er veel waardering voor.” De redenen die zorgen dat de sfeer zo goed is, zijn volgens Ilona drieërlei: • het feit dat de school een gymnasium is. De kinderen zijn niet van de domste en omdat de opleiding op zijn minst zes jaar duurt zijn er ook oudere (en volwassener) leerlingen. Die kunnen de kar dan trekken; • het feit dat de school klein en overzichtelijk is. Iedereen kent iedereen en men kan op elkaar een beroep doen; • het feit dat de school de leerlingen ook de kans en de vrijheid geeft om hun eigen verantwoordelijkheid te nemen. Ilona noemt ook nog de bijzondere band, die er met leerlingen ontstaat tijdens bijvoorbeeld de Rome-reis, een vaste en oude traditie op Bernrode. En een ander voorbeeld heeft ze zelf helaas niet meegemaakt, maar is toch tekenend voor de plezierige sfeer op school. De eindexamenklas had eens aan de docenten gevraagd: “Waar kunnen ze u nou ‘s nachts voor wakker maken?” Niets vermoedend hadden de leraren antwoorden gegeven. En ja hoor, u begrijpt het al. Alle antwoorden werden midden in de nacht ook écht uitgeprobeerd. Het leraarschap Ilona had vroeger nooit verwacht dat ze het lesgeven zo leuk zou vinden. Maar nu, na drie en een half jaar, kan ze erover meepraten. En ze ziet zichzelf wel nog vele jaren lesgeven. “Ik ben begonnen als invalster voor mijn vroegere leraar Maarten Pijnenburg. Ik wist dus hoe hij het deed en wat hij deed. Daar kon ik op verder bouwen. Samen met een collega vormen we de sectie biologie binnen de faculteit Exact. We proberen het vak spannend en levendig te maken door o.a. meer practica in te lassen.” Het blijkt dat wat schrijver dezes vroeger spannend vond: uien en bollen uiteenrafelen, door de microscoop op zoek gaan naar kleine beestjes, nog steeds bestaat. Maar het wordt nu aangevuld met moderne zaken als chemische proeven en DNA isoleren. En kikkerpoten opensnijden gebeurt niet meer. Niet zozeer uit principe als wel omdat daar niet veel biologische kennis uit te halen valt. Ilona probeert ook veldwerk te doen met leerlingen. Maar dat is moeilijk te organiseren in lessen van drie kwartier. Er is wel een Science-club van extra geïnteresseerden. Daarmee kan dat op andere tijden wel heel goed. Een echte Heeswijk-Dintherse op een Heeswijk-Dintherse school: het blijkt een prima match te zijn. HaDeese is met veel plezier lerares biologie op het gymnasium Ilona en Bernrode: een prima match Ze is een échte HaDeese, Ilona Lunenburg. Geboren en getogen in Heeswijk-Dinther, in ons dorp naar de lagere school gegaan, zelf een leerlinge van Bernrode, samenwonend met Rob, ook al een HaDeejer, met hem wonend in Heeswijk-Dinther, docente in Heeswijk-Dinther aan het jubilerende Bernrode. Kun je het HaDeeser hebben? We spraken haar op haar school. 9 | september 2011
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=