19 manier voor elkaar om ze voor goede woorden en een pilsje aan het werk te zetten. Zo verdiende Jos redelijk de kost voor zijn gezin met 10 kinderen. Wat voor hem altijd heel belangrijk is geweest is de vrijheid om zelf te beslissen hoe hij te werk ging en wat hij deed. Zelf de verantwoordelijkheid dragen, zelf de knopen doorhakken en zelf de gevolgen dragen van de besluiten die je hebt genomen. Dat is ook een trek, die Jan het meest in zichzelf herkent. Hij heeft, in tijden dat het minder goed ging, vaak genoeg het advies gekregen om het bedrijf aan de kant te doen en te gaan ‘werken’, maar zulke adviezen maakten hem alleen maar sterker in het besef dat hijzelf verantwoordelijk wilde zijn. De risico’s die dat met zich meebracht naam hij op de koop toe. De zoons nemen het over Het bedrijf groeide langzaam door en Jos kon het niet meer allemaal alleen aan. Zoon Hans kwam mee in het bedrijf en ook Jan werd erbij betrokken.Toen Hans wegens lichamelijke klachten het werk niet meer kon doen, werkte Jan met zijn vader samen verder. In 1978 kwam broer Ton erbij en toen vader Jos begon te tobben met zijn gezondheid, gingen de twee broers verder. De jaren 1978 – 1984 waren heel moeizaam in de bouw en toen het bedrijf in 1984 voor een grote en risicovolle keuze kwam te staan stapte Ton als ondernemer eruit en ging Jan alleen verder. Ton bleef wel zijn beste krachten geven aan het bedrijf als werknemer en heeft in die functie als uitvoerder van werkzaamheden en organisator uitstekend werk verricht en grote verdiensten voor het bedrijf gehad. Maar Jan was meer de ondernemer, die een uitdaging zag in risico’s nemen en verantwoordelijkheid dragen. Hij was ook degene die zag dat het minder zou worden met de roosters en dat het bedrijf over moest schakelen op andere producten. Zo kwam men terecht in de prefab betonelementen voor de bouw. De derde generatie Het begin van Jan als enige ondernemer was niet eenvoudig. Enerzijds ging het niet slecht met het bedrijf. De klandizie was tevreden, opdrachten waren er voldoende en de omzet groeide. Maar om een of andere reden leidde het harde werken en de groei van de omzet niet tot meer winst. Toen bleek dat alleen vakmanschap en hard werken nog niet tot succes hoeven te leiden. Ook financieel en fiscaal beleid horen bij het ondernemerschap. Dank zijn de juiste adviseurs op deze terreinen keerde het tij en langzamerhand ontstond een bedrijf dat zich uit de zorgen werkte en kon opstomen in de vaart der volken. Nu zijn er drie bedrijven, waar ongeveer 100 mensen werken. Daaromheen bevindt zich nog een heel netwerk van toeleveringsbedrijven en afnemers. De directie wordt gevoerd door de zoons Arjan en Ron Heesakkers, nadat Jan zich om gezondheidsredenen heeft moeten beperken in zijn werk. Heesakkers Beton heeft zich definitief bewezen in zijn branche. Naast standaard producten als kleine prefab producten, variërend van afdekbanden, dorpels, kantplanken, lateien, en gevelbanden, kan met er vooral terecht voor maatwerk. Als het daar om gaat is (bijna) alles mogelijk. Men kan terecht voor maatontwerp in de breedste zin van het woord en voor prefab betonproducten toegespitst op de woning-, weg-, utiliteits- en waterbouw. Je kunt dan onder andere denken aan: galerijplaten, balkonplaten, trappen, bordessen, gevelelementen, dakranden, balken, kolommen, luifels en dergelijke. En Jan en Christine? Hoewel ze allebei problemen hebben met hun gezondheid, staan ze positief in het leven. Ze genieten van het goede leven dat ze met hard werken en veel zorgen hebben verdiend. Jan adviseert nog in het bedrijf, doet daar nog wat klussen voor en coacht zijn zoons, voor zover nodig, maar die kunnen prima op zichzelf en op het bedrijf passen. En Jan heeft zich op de muziek gestort, iets waarvoor voorheen geen tijd was. De kinderen en de kleindochter zijn het belangrijkste in hun leven en ze hopen nog heel lang op dezelfde voet verder te kunnen gaan. Dat blijkt ook wel uit het feit dat Jan’s muziekstudie zich op dit moment beperkt tot het leren spelen van Sinterklaasliedjes voor zijn kleindochter. “Verandert er iets in je plaats in de gemeenschap als je succesvol bent?”, is een laatste vraag van mijn kant. Het antwoord van Jan is typerend: “Ja, vaak heel positief. Je wordt bij de gemeente en op de bank bijvoorbeeld op een heel andere manier behandeld als een aantal jaren geleden. Dat is dan mooi meegenomen, maar dat doet me niet zoveel. Jammer is wel dat als je tegenwoordig ergens binnenkomt vaak niet meer Jan Heesakkers binnenkomt, maar de geslaagde zakenman van Heesakkers Beton. Dan kijken mensen met andere ogen naar je, terwijl Jan toch nog gewoon Jan is.” “En als mensen zeggen: die Heesakkers heeft toch maar geluk gehad, dan moeten ze ook eens bedenken dat er naast een portie geluk toch ook veel hard werken en bloed, zweet en tranen aan te pas zijn gekomen. En dat je niets voor niets krijgt in dit leven.” BvS “Toen we kleiner waren mochten we water bij de beton spuiten. Dat vonden we prachtig. Maar toen we sterker werden kregen we een schop en moesten mee de beton omzetten. Dat vonden we minder prachtig.”
RkJQdWJsaXNoZXIy MjU2Mzc=